هوش مصنوعی: من از زیبایی و نزدیکی به معشوق لذت نمی‌برم، چون او زیر پای من است و من از بالا او را نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: آیا از دور، نشانی از محمل لیلی دیده می‌شود؟ چرا که هیچ اثری از مجنون در دامن صحرا نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: هر یک از موهای من، مانند یک کمینگاه است که پر از حسرت است. اگر چهره آن محبوب محجوب نبود، هرگز نمی‌توانستم خودم را علیه این احساس رسوا ببینم.

هوش مصنوعی: اگر قرار است وعده‌ام را فراموش کنی، پس چرا امروز از وعده فردا شوقی نمی‌بینم؟ آیا نقشه‌ای در ذهنت داری که من از آن بی‌خبرم؟

هوش مصنوعی: در مسیر من، دشمن نابخرد بر سر راهم خار می‌گذارد، اما او نمی‌داند که من مانند شعله‌ای شجاع، به جلو نگاه می‌کنم و از مانع‌ها نمی‌ترسم.

هوش مصنوعی: من از این وضعیت چه سودی می‌برم وقتی که پایم به زنجیر است؟ چون راهی برای نجات از این موقعیت دشوار نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و رنج غربت، دل خود را به شدت آزار می‌دهم، چرا که مثل گوهر، این مشکل را از چنگال دریا نمی‌توانم خلاص کنم.

هوش مصنوعی: امروز در دنیا، من و شب کنار هم هستیم و هر جا نگاه می‌کنم، جز دامن شب‌ها چیزی نمی‌بینم که به من آرامش و پناه دهد.

هوش مصنوعی: نگاه ناتوانی، تیزی بدخواهی را بیشتر می‌کند. اگر آسمان بر سرم تیغی را رها کند، من دیگر بالا را نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: فکر و خیال او به قدری مرا مشغول کرده که حتی با وجود دیدگان بینا، نمی‌توانم چیزی در پیش رو ببینم.