هوش مصنوعی: گریه از دل نتوانست روحانی را به خود آورد و عرق شرم نتوانست خط پیشانی او را پاک کند.

هوش مصنوعی: درد و رنج ما فریاد می‌زند، اما هیچ کمکی برای آرامش این کشتی در حال طوفان به ما نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: دل آگاه و آگاه از خواست‌های نفسانی، آرام است و در معرض خطرات نیست؛ چون مانند تخت سلیمان که امنیت و استحکام دارد، در امان است.

هوش مصنوعی: روح هرگز نمی‌تواند در جسمی باشد که آرامش ندارد، چرا که در این حالت، انسان‌های زندانی نیز در خواب‌های آشفته به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: هیچ لباسی وجود ندارد که به قامت تو بیاید، زیرا چندین برهنگی را نمی‌توان با این پوشش الهی پنهان کرد.

هوش مصنوعی: درون مشروب من، زهر تلخی پنهان شده اما طعم شیرینش دلنشین است. زمانی که قدح پشیمانی را نوشیدم، تلخی آن را چشیدم.

هوش مصنوعی: چهره تو آنچنان زیباست که دیگر نیازی به چیزی از دو جهان ندارد. مژه های چشم قربانی به خاطر دیدن تو بیهوده و بی کارند.

هوش مصنوعی: آه از این مردم با دل‌های تاریک که ارزش قلبی را که به عشق معشوق شباهت دارد، به پول و ثروت می‌سنجند.

هوش مصنوعی: اگر خط مشکین تو بر آب نقشی نداشته باشد، موی تو از کف دست بیرون می‌زند اگر تو بمانی.

هوش مصنوعی: من به خاطر قدم‌های خودم به هیچ‌وجه از جایی بلند نمی‌شوم و تا زمانی که نتوانم از دقت در نوشتن خط خودم، خطی زیبا و درخور بسازم، از موضع خود کناره‌گیری نخواهم کرد.