هوش مصنوعی: ما در کنار هم هستیم و از دوری خبری نیست، اما به جای اینکه مانند گذشته‌ها، نگران کارهای بیهوده باشیم، به عشق و پیوند خود تأکید داریم.

هوش مصنوعی: ما هرگز در حسرت پرواز نیستیم؛ بلکه همچون دمی که بر آتش گل می‌نشینیم، همیشه از زیبایی و شادابی زندگی بهره می‌گیریم.

هوش مصنوعی: زندگی و روزگار همچون حلقه‌ای است که دائماً در حال چرخش است و اگر ما هم بخواهیم در این چرخش، خونی از ما بریزد، باید با شجاعت و عشق به زندگی نزدیک شویم. در این مسیر، اگر با زیبایی و جذابیت رابطه برقرار کنیم، می‌توانیم با آن هماهنگ شویم و از آن لذت ببریم.

هوش مصنوعی: خضر در اینجا به زمین دست می‌ساید و ما به دلیل سادگی و بی‌خبری‌مان همچون سکندر به دنبال سرنوشت و آب زندگی می‌رویم.

هوش مصنوعی: خواب سنگین و عمیق، مانند خونی که مرده است، به راحتی از بین نمی‌رود، هرچند که ما تلاش کنیم و زخم بزنیم.

هوش مصنوعی: ما مانند گل لاله‌ایم که از داغ و درد خود می‌نوشیم و در حالی که دیگران از دور فکر می‌کنند که ما مشغول خوشگذرانی و نوشیدن هستیم، در واقع غم و اندوه خود را درون خود حس می‌کنیم.