هوش مصنوعی: ما به خاطر دید کوتاه برخی افراد، راحت و آرام به نظر می‌رسیم، اما در حقیقت در هر گوشه و زوایه به دنبال چیزهایی هستیم که برایمان اهمیت دارد و در این راه خسته شده‌ایم.

هوش مصنوعی: در درون روشن ما هیچ چهره‌ای پنهان نیست، اگرچه به ظاهر مانند یک آینه کدر و تیره به نظر می‌رسیم.

هوش مصنوعی: ما می‌بینیم که مثل صدف به خود می‌پیچیم و رازهایمان را محافظت می‌کنیم، اما در حقیقت، ما همچون امواج، دریاها و سواحل را زیر پا گذاشته‌ایم و تجارب زیادی کسب کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: نور خورشید همچون خاکی است که ما از آن به وجود آمده‌ایم، هرچند که ما به خاطر طبیعت خود به آسمان بلند پرواز کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما هرچقدر از ناملایمات و سختی‌ها ضربه خورده‌ایم، در مقابل آن با فروتنی و نرم‌خویی، همچون درختی پربار رشد کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: چرا زلف مشکی جایی برای ما نمی‌گذارد؟ ما سال‌ها با مژگان چشم خود به تاریکی شب سفر کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر فکر ما همچون برگ گل زیبا و رنگین باشد، شگفتی ندارد که سال‌ها در مانند غنچه خوابیده‌ایم و در دنیای گل‌ها زندگی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر تشنگی، آتش در دل‌مان را با لب‌هایمان شعله‌ور کرده‌ایم و مثل صدف، هرگز دهن‌مان را باز نکرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما همچون گلی زیبا و شاداب نیستیم که دل‌مان نرم و بی‌خیال باشد. چه بسیار روزهایی که با غم و اندوه گذرانده‌ایم و با حقیقت‌های تلخ زندگی درگیر بوده‌ایم.

هوش مصنوعی: بدن ما مانند نی خالی از چربی است و فقط استخوان‌های ما باقی مانده، زیرا به اندازه‌ای از وجود خود را تصفیه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هرچند بر پیشانی ما نشانی از قفل و وابستگی وجود ندارد، اما همیشه در دل و جان خود همچنان به عشق و محبت باز هستیم.

هوش مصنوعی: در هر جایی که باشیم، چه در سرزمین غریبه‌ای مانند مصر و چه در خانه و وطن خود، ممکن است همانند یوسف بی‌گناه در چاه و زندان گرفتار شویم.

هوش مصنوعی: هرچقدر که دوستان عیوب و نقص‌های ما را بیان کرده‌اند، ما از روی غیرت و محبت، به هنر و توانایی‌های خود افزوده‌ایم.

هوش مصنوعی: حسرت ما بر روزهای گذشته را می‌توان با برگ‌های پاییزی مقایسه کرد، مانند دستی که به هم زده‌ایم و نشان می‌دهد که چقدر از آن روزها فاصله گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: نمی‌توان دیو را در شیشه محبوس کرد؛ پس ما چرا در فکر سفر در آسمان راحت نیستیم؟

هوش مصنوعی: ما روح خود را در محبوسیت جسم نگه داشته‌ایم و نور و زیبایی واقعی را با چیزهای دنیوی و زودگذر پوشانده‌ایم.

هوش مصنوعی: با اینکه از قلم ما جویبار زندگی سرازیر می‌شود، اما ما همچنان به خاطر بخت بدمان در حالتی تیره و تار زندگی می‌کنیم.