هوش مصنوعی: ما مانند سروهای راست قامت، دامن خود را در زمان شکوفایی بهاری افشانده‌ایم و آستین‌مان را شبیه به شاخ گل، در این نوبهار پهن کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در زمین، چه ارزشمند و چه بی‌ارزش، با دل‌گشاده همچون باران بهاری، بذر دوستی و محبت را پاشیده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما مانند درخت خرما بر دل‌ها سنگینی می‌کنیم، به رغم این که از هر کسی آسیب دیده‌ایم و بار غم و اندوه خود را بر دوش می‌کشیم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایمان به زیبایی آن‌کس خیره شده که از حسد و دشمنی، زیر پای هر کسی که به او لطمه زده‌ایم، خار فرش کرده است.

هوش مصنوعی: نتیجه‌گیری ما از گفتارهایمان تنها دردی تلخ و بی‌ثمر است. در این دنیای کاغذی، ما تنها نطفه‌ی مشکلات و آلام را کاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم به آرزوهای بزرگ و دست نیافتنی برسیم، همان‌طور که موج دریا نمی‌تواند به شهپر(پر) برسد. ما همچون گلی هستیم که در برابر سیلاب بهار، به سختی سرپا مانده‌ایم و در واقع در موقعیتی آسیب‌پذیر قرار داریم.

هوش مصنوعی: ساحل پر از آرامش و آمادگی است، هر بار که موجی به آن برخورد می‌کند، انگار که درهای دل را به دریا گشوده‌ایم و غبار ناامیدی‌ها را از خود دور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: به جز دریا، هیچ جایی برای ما نیست؛ مانند سیلابی که سرگردان است، ما نیز در آغوش یار خود، به دور از خویشتن جا گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به لحاظ روحی و احساسی مانند کودکان نیستیم؛ ما در آغاز دیوانگی خودمان، این گل را فدای عشق و شور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از زیبایی‌های باران رحمت ناامید نیستیم و در دل زمین، امیدوارانه بذر خوشی و زندگی را پراکنده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما خواب بی‌خبری را از چشمان خواب‌آلود پاک کرده‌ایم و در هر جایی که اشکی از چشمان گریان ریخته شده، به یاد آن خواهیم بود.

هوش مصنوعی: باغی از گل‌ها و زیبایی‌ها در برابر چشم‌هایمان نمایان شده است؛ هر جا که ما مانند قلمی نرم و پر از زیبایی، جلوه‌گری کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: دست ظلم و ستم بر گردن ما آمده و از خودبزرگ‌بینی‌مان، اگر به دیگران آسیب رسانده‌ایم، باید عواقبش را بپذیریم.

هوش مصنوعی: در روز بازپسین، دست ما به منبع پاداش خواهد رسید، به خاطر زحماتی که به ثمر رسانده‌ایم، زحماتی که مانند درختان بلند و استوار، بارور و شکوفا شده‌اند.

هوش مصنوعی: افراد بزرگ و برجسته جهان پیش ما سر تعظیم فرود می‌آورند، چون ما مانند یک درخت نخل با ثمرات خود، برکات و نعمت‌هایمان را منتشر کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: با اینکه ما از دریا بهره‌مندیم، اما مانند ابری در بهار، در کنار دریا جواهرات بسیاری را پراکنده کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما تنها با دامن خود گریه‌مان را می‌ستاییم، چون در بی‌خانه‌گی، بذر خود را در کنار افشانده‌ایم.

هوش مصنوعی: با تلاش و اراده آهنین، مشکلات را حل می‌کنیم؛ زیرا مانند دانه‌ای که در سنگ افشانده شده، امید ما هرگز از بین نمی‌رود.