هوش مصنوعی: ما احساسات عمیق عشق را در دل خود پنهان کرده‌ایم و هیجان‌های بزرگ را در محدودیت‌های کوچک قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: در دل پاک ما جایی برای پرندگان نیست، چرا که رازهای آسمان را پنهان کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: کودکان بی‌سرپرست نیازمند حمایت هستند و ما به جای کمک به آنها، آنها را در غم و افسردگی رها کرده‌ایم و از شهر دور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: طول عمر به خودی خود اهمیت ندارد، بلکه کیفیت زندگی ما به نوع تجربه‌ها و لحظاتی که داریم بستگی دارد. ما با پذیرش چالش‌ها و مشکلات، زندگی‌مان را به شکلی پربارتر و ارزشمندتر کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که عزیزان دنیا ما را فراموش کرده‌اند، ما همچنان برای شکرگزاری سجده کرده‌ایم و به فراموشی روی آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: موضوع ما این است که باید به راحتی از خود گذشتگی کنیم، حتی اگر لبخند و شادی‌مان درون‌مان پنهان شده باشد و ظاهری خوشحال داریم.

هوش مصنوعی: اگر خوشه‌ای از محصول ما وجود دارد، نشان از اندوه و حسرت ماست، چرا که در این زمین نامناسب، بذر خود را به شدت پخش کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در تاریکی و نبودن، امید ما به صبح روشن است و آنچه که از نفسمان صرف ناله و آه کرده‌ایم، کافی است.

هوش مصنوعی: وقتی به شکار جغد می‌رویم، چطور می‌توانیم به شکار چیزهای کم‌ارزش راضی شویم؟ ما که خود را بر امید یافتن گنجی در ویرانه‌ها ساخته‌ایم.

هوش مصنوعی: مانند سمندر که با عشق جاودان از آتش سوزان نمی‌ترسد، ما نیز این آتش را به باغی از گلستان تبدیل کرده‌ایم.