هوش مصنوعی: در مسیر نادرست، ما همچون اثر پا بر زمین مانده‌ایم؛ در حالی که هدف‌های بلندی داریم، ولی خودمان به کجا رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از زمین خجالت‌زده‌ایم که مانند تیرهایی که به هدف نمیرسند، از دریاهای عمیق و دور افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: چشم‌های وحشی غزالان مانند ما در میان افراد ناآشنا و دور از حجاب به تماشا نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: زبان موج ما در جویبار خاک را لمس می‌کند، زیرا ما از آن دریای بی‌کران جدا شده‌ایم.

هوش مصنوعی: از سرما و تاریکی آسمان، آینه وجود ما تیره و کدر نیست؛ بلکه ما به دلیل فاصله از سرچشمه پاکی خود، دچار زوال شده‌ایم.

هوش مصنوعی: اهل بصیرت و بینش چگونه ممکن است از عذر ما که هیچ ارزشی ندارد، استقبال کنند؟ ما که خود در تاریکی و گمراهی گرفتار شده‌ایم و برای خروج از آن تنها به یک چوب دستی تکیه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هر جا که سایه‌ی قدرت و خوبی بر ما افتاده، به خاطر خوش‌شانسی و نور خورشید خوشبختی است.

هوش مصنوعی: در روزگار پر از ترس و تردید، مانند کمان و تیر که به هم مرتبط‌اند، ما نیز در پیوند با یکدیگر هستیم، اما به دلیل شرایط سخت و ناگوار، از یکدیگر جدا شده‌ایم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هر کسی که از دست دادن یا جدایی را تجربه کرده، ما نیز همانند او دچار افت و آسیب شده‌ایم. به عبارتی، کسانی که میزبان غم و اندوه هستند، ما نیز در کنار آن‌ها به همین سرنوشت دچار شده‌ایم.