هوش مصنوعی: ما به لطف حالتی سرشار از بی‌خودی، از خودخواهی و خودپرستی فاصله گرفته‌ایم و حالا، قطره وجود خود را به دریا و ابدیت متصل کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از مشکلات و نگرانی‌های دنیای خاکی و زمین‌گیر فارغ و آزادیم و در این دنیای فانی، به دنبال آرامش و انسجامی همچون جوی دریا هستیم.

هوش مصنوعی: ما از بند و پیوندهای جان، آثار حرص و طمع را دور کرده‌ایم، مانند سنگی که از فشارهای بی‌فایده رها شده است.

هوش مصنوعی: ساختن سدی به استحکام سد سکندر کار دشواری نیست، زیرا ما ارتباطات و علاقه‌های خود را قطع کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به نیازی به وضو نداریم، مانند زاهدانی که در هر نماز وضو می‌گیرند. ما که به یکباره از آرزوهایمان دست برداشته‌ایم.

هوش مصنوعی: به ما در زدن به در کسی فایده‌ای نمی‌رسد، چون ما در خانه‌مان را به روی دیگران بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: این زمین نرم و ملایم، در حقیقت تله‌ای است که خطرات را پنهان کرده است. به همین دلیل، بیشتر ما از دیگران دور و احتیاط می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر دلبستگی‌ها و مشکل‌هایمان از صعود و پیشرفت بازنمی‌گردیم، چرا که ما مانند دارایی espiritu در برابر آتش، بارها و بارها از چنگال مصیبت‌ها رهایی پیدا کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در مسیر نسیم، چیزی برای ما وجود ندارد. ما به دنبال یوسف گم‌شده‌امان در سرزمین کنعان هستیم.