هوش مصنوعی: هر کسی در زمان خوشی و شادابی، شور و شوق زیادی دارد و من هم مانند مجنون در این لحظات، احساساتی عمیق و سرشار از شوری را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرکس که به من روی خوش نشان دهد، از پس تیغ هم بی خطرتر است. من خودم را به خاطر او سپاسگزار می‌دانم.

هوش مصنوعی: دل مانند غنچه‌ای است که در حال باز شدن است، اما نمی‌تواند از خون خود سیراب شود. همه در پی خون هستند، اما من تنها کسی هستم که به شدت تشنه خون خودم هستم.

هوش مصنوعی: هر کسی که توانایی درک داشته باشد، می‌تواند اسرار زندگی و جهان را بفهمد. آسمان مانند یک کتاب بسته است که محتوای آن، خود من هستم.

هوش مصنوعی: اگر کسی با همت و اراده قوی پیدا نشود، زندگی و دنیا خالی و بی‌معنا می‌شود. اگر فیلسوفی مثل افلاطون از این دنیا برود، من هم همین‌گونه‌ام.

هوش مصنوعی: عشق برای من لذت بخش است؛ به خاطر سرگرم کردن دیگران، خودم را فدای سادگی و ناگزیری می‌کنم.

هوش مصنوعی: دنیای زیبا و پرنعمت به خاطر روح زنده‌ام تازه و شاداب است و من خودم مانند جیحون، از جیهون و دیگر رودها و آب‌های بزرگ این عالم هستم.

هوش مصنوعی: من از گفتن هیچ چیزی شرمنده نیستم، حتی اگر جایی برای بوسه باشد. به هر حال، سال‌هاست که تحت تأثیر زیبایی او قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: از فریب وعده‌های او آگاهانه می‌نوشم، وگرنه من هم مانند دیگران هستم که در پی نعل‌های وارونه او رفته‌اند.

هوش مصنوعی: ناله و گریه من به خاطر خوشی و شادابی زندگی‌ام به گوش می‌رسد، اما در حقیقت، من تنها و دور از جشن و شادی‌های بزرگ او هستم.