هوش مصنوعی: چشمم را می‌بندم و فقط به عشق محبوبم فکر می‌کنم. در حالی که دور هستم، خاطرات جدایی را مرور می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشمان کسانی که غمگین هستند، گرمای آتش را به همراه می‌آورد. درد و رنج خود را در عمق قلبم پنهان می‌کنم.

هوش مصنوعی: صبح وطن، زخم عمیق من را بیشتر کرد و برای درمان این زخم، از خاکستر شب غریبانه استفاده می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که حقش بر من ثابت شده باشد، در کنار رود نیل به یاد چاه کنعان فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هرچند که قطره‌ای کوچک هستم، اما در مقایسه با خورشید، دارای ارزشی بزرگ هستم. هرچند که من مانند یک مورچه به نظر می‌رسم، اما می‌توانم به اندازه سلیمان سخن بگویم و کارهای بزرگ انجام دهم.

هوش مصنوعی: خلق به تماشا می‌پردازند و سر از گریبان خود بلند می‌کنند، اما من در عین حال سرم را در گریبان فرو برده‌ام و در باغ سیر و سیاحت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اصفهان چه زمانی می‌تواند به من کمک کند که در این زمین، با حرف‌های دشمن، حرفی از کاشان بزنم؟