هوش مصنوعی: من به فکر این هستم که از زندگی‌ام بهتر استفاده کنم و به جای اتلاف زمان، بر روی روح و جان خود کار کنم و آنها را پرورش دهم.

هوش مصنوعی: نمی‌توان با فکر و اندیشه، قامتی که خم شده را راست کرد، چون باید برای نگهداری این دیوار کج، تلاشی کنم.

هوش مصنوعی: از اثر پیری، هر یک از اعضای من ضعیف شده است. حالا من مانند پرستاری می‌کوشم به این جهان بیمار درونم رسیدگی کنم.

هوش مصنوعی: من به سادگی می‌خواهم که با اندیشه‌های ناپخته‌ام، زندگی کوتاه و مبارک تو را دچار چالش و تزلزل کنم.

هوش مصنوعی: اینجا آفتاب به شدت می‌تابد و من در این میدان، چه چیزی می‌توانم بگویم یا به نمایش بگذارم؟

هوش مصنوعی: در مدرسه زندگی، تا چه زمانی می‌خواهم با موهای سفید خودم، زمان عمرم را صرف کارهای بی‌فایده کنم؟

هوش مصنوعی: غمی که در این مکان وجود دارد، به زودی از هر طرف به من حمله می‌کند و من نمی‌دانم با این همه غم چگونه می‌توانم به کسی کمک کنم.

هوش مصنوعی: در میان خوشه‌های گندم، نه تنها مور و ملخ وجود دارد، بلکه دلسوزی و محبت به برداشت‌کنندگان دانه‌ها نیز مهم است. باید تلاش کنم تا به آنها کمک و حمایت کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از غفلت و بی‌خبری در حال مستی به سر می‌برم، بهتر است که به جای هدر دادن لحظات عمرم، این فرصت را برای بیداری و آگاهی استفاده کنم.

هوش مصنوعی: من در شرایط سخت و دردناک زندگی به خودم می‌گویم که باید با تمام توانم دفاع کنم و از مشکلات عبور کنم، حتی اگر درد و رنجی که می‌کشم کوچک به نظر برسد.

هوش مصنوعی: وقتی به سمت کعبه می‌روم و در مسیر آن قرار می‌گیرم، احساس موفقیت و خوشبختی می‌کنم، زیرا با هر قدمی که برمی‌دارم، بار زندگی و دشواری‌ها را کمی سبک‌تر می‌کنم.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که عزیزم بعد از مدتی به من برکت و خوشبختی می‌دهد، پس چرا باید به فکر ذلت و خواری باشم، مانند ماه کنعان که درخشان و زیباست؟

هوش مصنوعی: من که خودم در به دست آوردن و پیشرفت دچار مشکل هستم، چه طور می‌توانم به دیگران کمک کنم؟

هوش مصنوعی: سیل حوادث و اتفاقات، قدرت کوه را نیز از جایش می‌برد. من که در برابر مشکلات و سختی‌ها حتی کمتر از خار و خسم هستم، چگونه می‌توانم خودم را کنترل کنم؟