هوش مصنوعی: من آنطور نیستم که هر لحظه تغییر کنم و ظاهری زیبا به خود بگیرم. مانند نسیمی که آرام و لطیف بر روی زمین می‌نشینم و همیشه احساس خوبی را منتشر می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی در دنیای خاکی به دل آرامی نمی‌رسم، نمی‌توانم درختی را بکاشتم که هر لحظه میوه خوشی بدهد.

هوش مصنوعی: در دلم مانند تیر، این هم نشینان در حال خندیدن هستند، مگر اینکه بتوانم هم نشینی خوشی داشته باشم.

هوش مصنوعی: هر کمان ضعیفی نتواند بار سنگین من را تحمل کند. من با ظرافت و ناز می‌کشم تا بتوانم دل نازک و لطیف معشوقم را شاد کنم.

هوش مصنوعی: از شوق و عشق من، همچون خون عقیق، جوش و خروش می‌کند و شادی‌ام از نام بزرگان و مشهوران به اندازه‌ای است که می‌خواهم به صورت نگینی زیبا درآیم.

هوش مصنوعی: آب و گهر به من می‌گویند که مانند آن‌ها نمی‌توانم در سرنوشتم جابجا شوم. من تنها یک قطره باران هستم که هر بار به زمین می‌افتد و به شادی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: حسن شهر باعث نمی‌شود که عشق و دیوانگی من شعله‌ور شود. من تا زمانی که لیلی در صحرا را ملاقات کنم، پیش می‌روم و خوشحالی می‌کنم.

هوش مصنوعی: آه، چون بی نتیجه است، در انبار من حاصل زیادی وجود ندارد که در زمان خوشه‌چینی بتوانم لذت ببرم.

هوش مصنوعی: زخمی که از تیغ او می‌خورم، کجا برای من نصیب می‌شود؟ خود را به ماندن در این حال و وضع خوش می‌کنم، حتی اگر دلم شکسته باشد.