هوش مصنوعی: فقر و تنگدستی، رفتار ناپسند و کج افراد را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود که در دشواری‌ها و تنگناها، تلاش کنند. البته در عوض، این شرایط می‌تواند مهارت‌های آن‌ها را برای عبور از سختی‌ها افزایش دهد، به‌طوری که مانند ماری که در فضای وسیع حرکت می‌کند، در تلاش خود بیشتر متمایل به پیچ و تاب می‌شوند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که درد و رنجی که انسان از دیدن ملاقات‌های رسمی و ظاهری می‌کشد، باعث نمی‌شود که او از درون به دنبال درک عمیق‌تری از وضعیت خود باشد. در عوض، ظاهر زندگی و شرایط رسمی تنها بر درد و بیماری او می‌افزاید. به عبارت دیگر، نگرش ظاهری و رسمی نمی‌تواند به دردهای واقعی و عمیق درونی کمک کند و حتی ممکن است او را در وضعیت دشوارتری قرار دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که عقلش ناقص است، از میز خالی یک سوی آن بدون فکر چیزی برمی‌دارد و دستار (چارقد) را بر سر کج می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نصیحت افرادی که به راه نادرست رفته‌اند، تأثیری ندارد و نمی‌توان از کجی آنها را به سمت راست هدایت کرد، چون اگر دیواری به یک سمت متمایل شود، نمی‌توان آن را به راحتی راست کرد.

هوش مصنوعی: من به شدت در رنج و عذاب هستم، به گونه‌ای که مانند یک آیینه می‌توانم نشانه‌ای از رحمت را در چیزهایی که نمی‌بینم، ببینم و حتی زنگار روی سبزه را نیز نشانه‌ای از آن رحمت تصور کنم.

هوش مصنوعی: در زمان خوشبختی ما، هر چیزی که به طور کامل انجام شد، مانند یک خواب قضا بود که به دولتِ بیداری تعلق داشت.

هوش مصنوعی: بوی خوش گل در هنگام عذرخواهی، از میان چمن‌ها خارج شد. گویا باغبان درب گلزار را بر روی من بسته است.

هوش مصنوعی: دلت برای عزیزانت می‌سوزد و در این درد، زندگی‌ات را مانند باغی سرسبز و زیبا می‌سازی، اما در عین حال، نسبت به همین دنیای فریبنده و خطرناک هم محبت نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: صدف به دریا می‌سپارد جانش را تا به تشنه‌لبان آب دهد و اگر باران گوهربار بر زمین ببارد، دریا هم سیراب می‌شود.

هوش مصنوعی: آب کوثر تنها یک تصویر از موجی است که در بیابان قیامت وجود دارد و برای کسانی که تشنه دیدارند، بیشتر از این نیست.

هوش مصنوعی: دل پایدار است و خوشی‌ها به دور آن نمی‌چرخند، بلکه مرکز تمام این خوشی‌ها، همان نقطهٔ دل است.