صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نالهٔ من می‌زند ناخن به دل ناهید را</p></div>
<div class="m2"><p>گریهٔ من تازه رو دارد گلِ خورشید را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خطِ آزادی است از اهلِ طمع، بی حاصلی</p></div>
<div class="m2"><p>عقدهٔ پیوند در دل نیست سرو و بید را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نامِ شاهان از اثر در دور می‌باشد مدام</p></div>
<div class="m2"><p>جام می دارد بلند، آوازهٔ جمشید را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>کوکبِ اقبال و دولت شوخ‌چشم افتاده است</p></div>
<div class="m2"><p>مشرقِ دیگر بود هر صبحدم خورشید را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>دوربینی کز مآلِ شادمانی آگه است</p></div>
<div class="m2"><p>تیغِ زهرآلود می‌داند هلالِ عید را</p></div></div>

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان؛ غزلیات: الف - ب - تصویر ۵۳

غزل شمارهٔ ۵۴

ناله من می زند ناخن به دل ناهید را
گریه من تازه رو دارد گل خورشید را
خط آزادی است از اهل طمع بی حاصلی
عقده پیوند در دل نیست سرو و بید را
نام شاهان از اثر در دور می باشد مدام
جام می دارد بلند آوازه جمشید را
کوکب اقبال و دولت شوخ چشم افتاده است
مشرق دیگر بود هر صبحدم خورشید را
دوربینی کز مآل شادمانی آگه است
تیغ زهرآلود می داند هلال عید را

غزل شمارهٔ ۵۲

غزل شمارهٔ ۵۳

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/20469

نالهٔ من می‌زند ناخن به دل ناهید را

گریهٔ من تازه رو دارد گلِ خورشید را

خطِ آزادی است از اهلِ طمع، بی حاصلی

عقدهٔ پیوند در دل نیست سرو و بید را

نامِ شاهان از اثر در دور می‌باشد مدام

جام می دارد بلند، آوازهٔ جمشید را

کوکبِ اقبال و دولت شوخ‌چشم افتاده است

مشرقِ دیگر بود هر صبحدم خورشید را

دوربینی کز مآلِ شادمانی آگه است

تیغِ زهرآلود می‌داند هلالِ عید را

غزل شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۵۳ به خوانش عندلیب