هوش مصنوعی: زمان خوشی از عمر پر برکت من می‌گذرد، مانند خون موجی است که در رگ‌های فرزند من جاری است.

هوش مصنوعی: درخت تنهایی من میوه‌های زیادی دارد، اما چون بی‌ثمر است، نیازی به پیوند ندارد.

هوش مصنوعی: در نظر من، دریا مانند چشمی اشکبار است و لب‌های آن خشک‌اند. تا زمانی که به عمق دل خوشی‌ام دست یابم.

هوش مصنوعی: در نظر من، تلخی و شیرینی زندگی هیچ تفاوتی ندارند. حتی بدی‌ها نیز برای من مانند خوشی‌هاست و طعمی دلپذیر دارد.

هوش مصنوعی: صدها بیابان به خاطر فرار غزالان در برابر من قرار دارد. من مانند مجنون نمی‌توانم از زیبایی‌ها دست بردارم و چشم بر آن‌ها ببندم.

هوش مصنوعی: نفس خنک مانند پر و بالی است که آتش را به نیاز خود می‌سازد و به کسی که به من نصیحت کند، وابسته است.

هوش مصنوعی: دانه‌ای که سوخته باشد، نتیجه‌ای جز ناله و آه ندارد و باران پربرکت نیز نمی‌تواند به آن ثمری برساند.

هوش مصنوعی: من از تنهایی و بی‌خبری خود در این باغ خوشحالم، مانند سروی که به خاطر هیچ پیوندی، وابستگی ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز پاکی و عفت من وجود ندارد، مانند ماه که در آسمان نمایان است. آیا عزیزی هست که من را از این بند آزاد کند؟

هوش مصنوعی: من تجربه کرده‌ام که اهل هنر را نمی‌توان به سادگی با آموزش هنر پرورش داد.