هوش مصنوعی: تنهایی و دوری از دنیای دلتنگ کننده باعث شد که احساس بی‌کسی کنم و این احساس به اندازه‌ای قوی بود که گویی از دندان شیر (سمبل قدرت و خطر) رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: زبانم مانند تیغی تند است و در شرایط خطر، مانند شمشیری می‌زنی. در میانه این درگیری، سکوتی به وجود آمد که از آن سکوت، به من الهام شد و مرا به جلو کشید.

هوش مصنوعی: در دل من بار سنگینی چون کوه آهن وجود داشت که به خاطر رفتار مردم و ترس از قید و بندها مرا به شدت متاثر کرده بود.

هوش مصنوعی: در هنگام خشم، در دامان قدرت و عظمت شیر قرار داشتم و زمانی که آن خشم از دهان شیر خارج شد، من نیز از آن حالت رها شدم.

هوش مصنوعی: به خاطر جنون و دیوانگی‌ام، مانند کشتی‌ای که به دریاهای توهم افتاده است، عقل و منطق‌ام را زمین‌گیر کرده و بالا آورده است.

هوش مصنوعی: سکوت بهتر از گفتن حرف‌هایی است که هیچ‌گاه به نتیجه نمی‌رسند. شکایت و ناله‌ی زیاد تنها باعث می‌شود که من بیشتر ناراحت شوم.

هوش مصنوعی: من از شدت خجالت در زیر خاک پنهان شدم و عرق شرم به خاطر اشتباهم بر من نشسته بود.

هوش مصنوعی: پیش از این، ناله‌های من در دل سنگی تأثیر داشت، اما به خاطر زیاد شدن ناله‌ها، دیگر نتوانستم از این تأثیر بروز کنم.

هوش مصنوعی: دستم را از شراب قدیمی شستم و با درد و رنج فراوانی که پیرمرد به من تحمیل کرد، خود را از قید او آزاد کردم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر غفلت و بی‌خیالی، غمگین شده است، مانند گلی که از زیر آب خروشان بیرون آمده و به سختی به زندگی ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: کوشش نکن که این گرهٔ سخت را که از دست تدبیر به وجود آمده، باز کنی.

هوش مصنوعی: شخصی با گفتار شیرین و دلنشینش، به من طعنه و تلخی زد و من را در حالتی خاموش و ناراحت قرار داد، گویی که از یک شیر شیرین، تلخی و زهر به وجود آمده باشد.

هوش مصنوعی: این فکر که از زلف خیالی تو آزاد شود، غیر ممکن است. دوری از تو مانند گذر از شب و تاریکی است که مرا برمی‌گرداند.

هوش مصنوعی: هرچند که خوابم به خاطر آن زلف بی‌نظم و پریشان شده است، اما این وضعیت به اندازه‌ای شدت یافته که باعث شده به واقعیت برسم و از تعبیر خواب خود آگاه شوم.

هوش مصنوعی: کاش کسی که از دیدن و دل سیر مرا می‌راند، نعمتش به اندازهٔ خواسته‌ام بود.

هوش مصنوعی: پای در آغوش تسلیم و رضا گذاشتن، مرا از تلاش و تدبیر دور کرده است.