هوش مصنوعی: بلند و راست قامت تو به گونه‌ای است که همانند درخت نخل مرا در آغوش مشکلات و سختی‌ها قرار داد. همچنین اشتیاق به موهای تو، همدست نسیم صبحگاهی شد و مرا تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: چشم‌ام پر از غبار جدایی است! چون همین غبار، من را از آن حاشیه‌ی خوشی و جشن دور کرده است.

هوش مصنوعی: تصویر من مانند گرد و غبار بر روی آینه می‌نشست، اما نور چهره‌ات باعث شد که آینه مرا به وضوح نشان دهد.

هوش مصنوعی: پس از مدت‌ها که زمان به عدالت رفتار کرد، مانند یوسف که در کنار چاه دیده شد، من نیز ارزش پیدا کردم و به حساب آورده شدم.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس عمیق درد و جدایی اشاره دارد. گویا گوینده به شدت از دوری محبوب رنج می‌برد و به این فکر می‌کند که انتظار تحمل این درد، از او چه چیزهایی خواهد گرفت. در واقع، او می‌گوید که اگر در این دوری از محبوبش، از شدت غم دچار آسیب شود، چندان هم تعجب‌آور نیست. جدایی او را از خود جدا کرده و باعث شده که در رنج باشد.

هوش مصنوعی: من از وضع کشورم شکایت می‌کردم، اما به خاطر سختی‌ها و مشکلاتی که از آسمان بر من نازل شد، در یک سرزمین دور افتاده و بی‌خبر از وطن رها شدم.

هوش مصنوعی: زمانی که به بستر راحتی بروم، مثل غنچه‌ای که خوابش برده باشد، بستن کمر و لباس را فراموش می‌کنم.