هوش مصنوعی: آن زیبای خون‌چکان از تیغ نگاهش، مانند درخششی است که از چشمانش بیرون می‌ریزد و همانند بارانی است که از ابر سیاهش می‌بارد.

هوش مصنوعی: این زخم نمایان بر تن من ناشی از سوارکاری است که از بینی الماس ساخته شده و به دور سپاهش غبار نشسته است.

هوش مصنوعی: دلیلی در درونم وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی عشق و احساس عمیق من است، گویی گل‌های سرخی که نماد عشق هستند، از کلاهی که بر سر دارد جوانه زده‌اند.

هوش مصنوعی: از عطر دل‌انگیز گل‌ها می‌توان به خورشید نزدیک شد و بر دلی که به خاطر زیبایی نگاهش درخشان شده، بیفزاییم.

هوش مصنوعی: خورشید درخشان می‌شود و مردمک چشم او، همچون هاله‌ای از نور، به دور هر چشمی که بیفتد، می‌درخشد.

هوش مصنوعی: حرکت او همچون سیلی است که به همه جا می‌ریزد و دنیا تحت تأثیر اوست. کسی را یارای ایستادن در برابر او نیست و نمی‌تواند مانع سر راهش شود.

هوش مصنوعی: هر دانه‌ای که به خاطر عشق در دلش احساساتی جان می‌گیرد، می‌تواند به مرحله‌ای برسد که آرزوهایش به اوج آسمان‌ها رسد و از دلش ناله و حسرت برآید.

هوش مصنوعی: اگر شخصی در خواب به بهشت و خوشبختی فکر کند، نمی‌تواند از زیبایی‌های آن لذت ببرد، چون به زلف سیاه محبوبش دلبسته است و تمام تمرکز او روی آن زیبایی است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی بی‌نظیر سیمین ذقنی، دل من را برده است و برای من این امکان وجود ندارد که حتی لحظه‌ای در برابر یوسف کمترین توجهی داشته باشم، زیرا پر کردن چاه عشق او به حدی دشوار است که نمی‌توانم به آن فکر کنم.

هوش مصنوعی: هر دل که در پناه زلف محبوبش قرار گیرد، از ناگواری‌ها و حوادث روزگار در امان خواهد ماند.