هوش مصنوعی: شخصی که با ویژگی‌های خاص خودش فراتر از دنیای مادی به نظر می‌رسد، در جستجوی حقیقت و معناست و این نشان‌دهنده سرگشتی و تب و تاب اوست. او بیشتر از هر چیزی به شدت دل‌مشغول و متفکر است.

هوش مصنوعی: مادر را چگونه وصف کنیم، وقتی که سرنوشتش مانند نور خورشید در رنگ‌های سرخ آسمان غروب می‌درخشد و از شوق در تلاش است؟

هوش مصنوعی: چشمان این دنیا مجذوب و حیران آن قامت زیبا هستند. این قد به زیبایی و دلربایی می‌ماند که مانند سنان (سر نیزه) است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و چین‌خورده او، دل عاشقانی را به دو نیم می‌کند؛ این به آن معناست که به مانند تیغه‌ی شمشیر، قدرتی دارد که می‌تواند قلب‌ها را تحت تاثیر قرار دهد، چنان که کمان آماده‌ی شلیک است.

هوش مصنوعی: وجود او از سر تا پا پر از زیبایی و جذابیت است. او به گونه‌ای است که حتی چشمی که به او توجه نمی‌کند، با رحمت و محبت به او نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: آشکار است که با زیبایی دلنشین او، چه تأثیری می‌تواند بر یک ماهی بگذارد که می‌توان با انگشت علامت آن را زد.

هوش مصنوعی: دل من، خود را جمع و جور کن و باریک‌تر شو؛ زیرا که بسیاری از عاشقان به خاطر زیبایی و زلف‌های او، به طرز دلپذیری از هم جدا شده‌اند و تحت تاثیر جذابیت‌های او قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: نگرانی وجود دارد که بر اثر گفته‌های تند و تیز او، مانند قطره‌ای خون که از سر شمشیر می‌چکد، اشک‌های او بر زمین بریزد.

هوش مصنوعی: گفتم شاید با کم شدن خواب، آن تیزی و جذابیت مژگانش را فراموش کند و خواب سنگین و عمیقش، تحت تأثیر آن قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: اگر جلوی لب‌های زیبا و قرمز او شمعی وجود نداشت، نفس من گم می‌شد و در باریکه دهانش گم می‌شدم.

هوش مصنوعی: دوستی که با شمشیر در برابر من ایستاده، دلش پیچیده و رازآلودتر از موی پریشان است و سخنش هم به همین اندازه دشوار و مبهم است.

هوش مصنوعی: با دیدن قحطی‌زدگان در کنار سفره‌ی یوسف، فهمید که باید قدرت و اختیار خود را در دست بگیرد.

هوش مصنوعی: صائب از خویشتن می‌گوید که مانند خضر و مسیح، نقشی ویژه و معنوی دارد. او در اینجا به شکلی شوخی‌آمیز اشاره می‌کند که خود را در حال غرق شدن در عشقی عمیق و پیوندی عاطفی می‌بیند، گویی در جریانی از خون و احساسات غوطه‌ور است.