هوش مصنوعی: چشم‌های من پر از غم و اندوه است که از زیبایی او به سرمه تبدیل شده است. ای کاش اگر زیبایی‌اش درخشید، آن را با تیغی برنده قطع نکند!

هوش مصنوعی: مانند موری که دلش هوس پرواز دارد، وقتی که زلفی از چهره نمایان می‌شود، به دنبال دانه‌ای می‌گردد.

هوش مصنوعی: خطی زیبا بر سر دختر جوانی مانند شمشاد نقش بسته است، هرچند که او بیشتر از یک حرف الف نیست و هنوز جوان و نوپا است.

هوش مصنوعی: آن کس که در میان مردم و در محیط زندگی خود حرمت و اعتبار دارد، مانند آینه‌ای است که حال و رفتار او برای دیگران نمایان است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به شادی‌اش فکر نکند، مانند این است که گل در پوست خود جا نمی‌شود؛ چون صبح دلتنگی و غم، به مانند خنده شیرین، او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهتر است در مواقعی که لازم نیست چیزی گفته شود، سکوت کرد. گاهی از خودنمایی بی‌جا بهتر است که در آرامش و خاموشی بمانیم، همان‌طور که طاوس زیبا با پروبالش در جایی پنهان می‌ماند تا دیده نشود.

هوش مصنوعی: وقتی که قلم صائب به سخن می‌آید، دیوانه می‌شود و همچنان که بوی گل از زیبایی کلامش به مشام می‌رسد.