هوش مصنوعی: دل من از ادعا و خواسته‌های بیجا رهاست و در آرامش به سر می‌برد، به خاطر اینکه به خواسته‌هایی بی‌پایه فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: غافل نیستم از سفر به عالم بالا، اگر زیر پای خودم ذره‌ای شمع بشوم.

هوش مصنوعی: من از ویژگی‌های خوب و بد دیگران فاصله گرفته‌ام و دل پاکی دارم که به خاطر خودم است.

هوش مصنوعی: در کنار بدن لاغرم، فقر به مانند حصیری گسترده شده است؛ بساط فقر در خانه‌ام دیگر جایی ندارد.

هوش مصنوعی: کی آنان که در خواب غفلت‌اند، به خود می‌آیند و فریاد می‌زنند؟ وقتی که دیوار فرو می‌ریزد، دیگر نمی‌تواند از جای خود بلند شود.

هوش مصنوعی: بنگر که چگونه با زندگی و روح تازه‌ای که دارم، مثل مسیح از کسانی که درمانم می‌کنند درخواست کمک می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس راه فراری بر من بسته نیست؛ من به خاطر وفاداری خود، بار سنگینی بر دوش دارم.

هوش مصنوعی: شمعی را که برای روشنایی در مسیر کسانی که باقی مانده‌اند فروختم، یادآور دردی است که از خاری که در راه تو احساس کردم، به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: هر ورق سبز او نشانه‌ای از حسرت می‌شود، مانند نخل بر افراشته‌ای که خود به تنهایی میوه‌ای نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که ریشه در زمین گسترده شده، نخل بلندی رشد می‌کند. در اینجا به یاد داشته باش که نباید بر پای خود فشار بیاوری.

هوش مصنوعی: اگر بهشت را بخواهم، بهشت من هم اینجا در دوزخ خودم است. به هر جایی که بروم، از خانه خودم دور نمی‌شوم.