هوش مصنوعی: من خودم خواسته‌ام که با تو به جدل بپردازم و جانم را به خطر انداخته‌ام. کاش هرگز به خشمی که از زبانم بیرون می‌آید کشته نشوم!

هوش مصنوعی: مردی را در سرزمین شجاعت نیافتم، اما در دل خود مانند خورشید به شکوه و درخشش، اراده‌ام را به اوج رساندم و حسرت غم را از خود دور کردم.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم در این دشت پر از شکار به آرامی دستم را بر روی کمانم بگذارم.

هوش مصنوعی: شمعی که در حال سوختن است، همچون پروانه‌ای به مصحف (کتاب مقدس) نزدیک می‌شود و به آن آسیب می‌زند. این شمع هیچ نگاهی به خود نمی‌کند و به جان خود رحم ندارد.

هوش مصنوعی: در مسیری که خضر (شخصیت اسطوره‌ای) زندگی می‌کند، من احساس تشنگی شدیدی دارم و در زیر زبانم عقیق صبر را نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: به دلیل هیاهوی و تلاطم این دریا، نتوانستم خود را کنترل کنم و به دست بگیرم.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر تواضع و فروتنی من حس حسادت می‌کند، زیرا من به خاطر شور و شوق گل، از لانه‌ام افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: صائب به کعبه می‌گوید: مقصدت کجا است؟ هزاران مرحله در پیش داری تا به درگاه خود برسی.