هوش مصنوعی: از محبت و عشق دیگر چیزی نمی‌گویم و زبانم را خاموش کرده‌ام. مانند کسی که از شیر نازک و روشن ماهتاب جدا شده باشد، خود را از تعهدات این دنیا دور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر بی‌خبر از دنیا بروم، جایی برای سرزنش نیست. زیرا کسی را پیدا نکردم که از او نشانی از خودم را بپرسم.

هوش مصنوعی: نان او همیشه گرم بود مانند گرمای آفتاب؛ هر کسی که از سفره خود به دیگران کمک کرد و بهره‌ای رسانید.

هوش مصنوعی: مانند سرو در جایگاه رضایت ایستاده‌ام و دل آرامم از بهار و پاییز خودم بی‌نگرانی است.

هوش مصنوعی: ساقی بخشنده‌ای که عمرش طولانی باشد، به من فرصتی نمی‌دهد تا کنترل خود را در دست بگیرم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با احتیاط جامی را از دستان خضر بگیرم، زیرا درمانده‌ام و ناامید از دلم هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر خال صورت یوسف، صائب نگران نیست و از نقطه‌ی قلم خود هیچ حراسی ندارد.