هوش مصنوعی: آن کسی که به تلاش و کوشش خود ادامه می‌دهد، به مانند درخت سرو که به خاطر تلاش و ارتفاعش از خاک جداست، از نابودی و زوال خویش دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی‌اش برای دوستش شب زنده‌داری نکرد، باید بداند که در دل خود هیچ نوری ندارد و مانند کسی است که چراغی برای خود به خاک نمی‌افکند.

هوش مصنوعی: من هرگز از دشمنانم پایین‌تر نمی‌آیم و به خودم اجازه نمی‌دهم که در چشم دیگران کوچک شوم. در عوض، به آسمان می‌زنم و غرور و ارزش خود را حفظ می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با مهارت و چابکی‌ام به قدری شجاع هستم که حتی از یک کوهکن دلیر هم در خطر کردن از خودم جلوترم.

هوش مصنوعی: آن موها و زلف‌هایی که مانند دام است، امیدوارم همیشه بلند و زیبا بمانند، اما هرگز به یاد اسیران و گرفتار شده‌های خود نیفتند.

هوش مصنوعی: عاشق چرا باید به عشق خالص و واقعی امید نداشته باشد؟ چون شبنم دلنشین باغ تنها به خاطر پاکی چشم‌هایش به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من مانند غنچه‌ای هستم که به خاطر تنگی دل و ناراحتی، پژمرده شده‌ام. اما وقتی که گل می‌شوم و باز می‌شوم، درد و زخم‌های عاطفی‌ام را نشان می‌دهم.