هوش مصنوعی: مثل کمان، به خاطر طبیعت غیرتی‌ام، از درگیری و تنش‌های مردم، به خاطر قدرت خودم آسوده و راحت هستم.

هوش مصنوعی: اگر تاج طلایی بر سرم بگذارند، به خاطر غرور خودم سر را بالا نمی‌کنم و به آسمان نمی‌نگرم.

هوش مصنوعی: مانند کرم شب‌تاب که با نور خود درخشندگی دارد و نیازی به ستاره و ماه ندارد، من نیز با وجود آتش درونم از نور و زیبایی خود راضی و بی‌نیازم.

هوش مصنوعی: تردید و شگفتی من مرا به دنیای یگانگی سوق داده است و هیچ چیز نمی‌تواند مرا از حضور بسیار خود دور کند.

هوش مصنوعی: وقتی سیلاب با قدرت و هیجان دریا برخورد می‌کند، هیچ نگرانی از وضعیت خود و حال و هوای درونم ندارم.

هوش مصنوعی: نه می‌توانم به وصال محبوبی که در آرزویش هستم، دست یابم و نه می‌توانم جدایی را تحمل کنم. در این میان، دلم از شدت ناامیدی به سختی می‌تازد.

هوش مصنوعی: صائب در عالم بالایی برای من راهنما شد، در حالی که زیر بار نعمت‌هایم از فکر و خیال خودم دور هستم.