غزل شمارهٔ ۵۰۵۵
گردون که زهر می چکد از روی شکرش
خون نقابدار بود شیر مادرش
هر ساده دل که شهد تمنا کند ازو
گردد زنیش، خانه زنبور پیکرش
بحر محیط اگر چه ز بزمش پیاله ای است
شبنم گداست دیده خورشید انورش
این تیغ آبدار که چرخ است نام او
از پیچ و تاب خسته دلان ایت جوهرش
صائب اگر چه با تو دم از دوستی زند
زهر نفاق می چکد از چشم اخترش
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گردون که زهر می چکد از روی شکرش
خون نقابدار بود شیر مادرش
هوش مصنوعی: آسمان که از شیرینیاش زهر میچکد، بهقدری ظالمانه است که مانند زنی با نقاب خونین به نظر میرسد، و این به نوعی به تلخی زندگی و تضادهای آن اشاره دارد.
هر ساده دل که شهد تمنا کند ازو
گردد زنیش، خانه زنبور پیکرش
هوش مصنوعی: هر فرد سادهدل که به دنبال خواستههای خود باشد، در واقع خود را در دام و مشکلاتی میاندازد که شبیه به سرنوشت زنبورهایی است که در خانهشان به جستجوی عسل میپردازند.
بحر محیط اگر چه ز بزمش پیاله ای است
شبنم گداست دیده خورشید انورش
هوش مصنوعی: اگرچه دریا وسیع و بیپایان است و مانند یک جشنواره بزرگ به نظر میرسد، اما همانند شبنمی بیاهمیت است در برابر نور خورشید که بسیار بیشتر و باارزشتر است.
این تیغ آبدار که چرخ است نام او
از پیچ و تاب خسته دلان ایت جوهرش
هوش مصنوعی: این شمشیر تیز و صیقلی که در دستان سرنوشت قرار دارد، به خاطر دلدادگی و پیچیدگیهای زندگی نامش را از دلهای افسرده میگیرد.
صائب اگر چه با تو دم از دوستی زند
زهر نفاق می چکد از چشم اخترش
هوش مصنوعی: اگرچه صائب با تو از دوستی سخن میگوید، اما در چشمانش نشانههای نفاق و دو-faced بودنش نمایان است.