هوش مصنوعی: اگر چنین می‌کنند که لبانش مانند شرابی خوش‌رنگ بچکد، آنگاه سر و گردنش مثل طوقی پر از شراب می‌شود.

هوش مصنوعی: لبی که مرا در مستی سوزاند، هرگز از پیمانه خالی نیست و به آن بازنگشته‌ام.

هوش مصنوعی: در چشم‌های خاکی و دل‌های منتظر، کسی در آرزوی ظهور و نشانه‌های عید نشسته است و به نعل اسب‌ها می‌نگرد که به زودی روزهای شاد و مبارک فرامی‌رسند.

هوش مصنوعی: همه به دنبال زیبایی و شکوه سرو ایستاده‌اند و گردن کشیده‌اند تا طوق گل زینتی او را ببیند و به آرزوهای خود دست پیدا کنند.

هوش مصنوعی: دل من از عشق تو مانند کودکی بازیگوش است که در کوچه مشغول دویدن و بازی است، هرچند در مکان دیگری باید درس می‌خواند و به مکتب می‌رفت.

هوش مصنوعی: منبعی که ریشه‌اش به دریا می‌رسد، هرگز به خاطر تشنگی دیگران، کمبود و تنگی پیدا نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: کسانی که در گفتگوها به دقت و جدیت می‌پردازند، معمولاً حقایق را به آسانی در اختیار دیگران قرار نمی‌دهند. این نشان می‌دهد که باید بر افرادی که موضوعات را به خوبی مطرح می‌کنند رحم کرد و به آنان اهمیت داد.

هوش مصنوعی: صائب از دل خود رنج و درد می‌کشد، اما مثل دیگران دست به جام پر نمی‌زند. هر کس نمی‌تواند احساسات و دردهای خود را در یک ظرف بریزد و با دیگران به اشتراک بگذارد.