هوش مصنوعی: وقتی در جمعی حضور پیدا می‌کنی، از بیان حرف‌های تند و سنگین خودداری کن و سعی کن بار سنگین احساسات و مشکلات دوستانت را بیشتر نکنی.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که مانند حبابی هستی که در حال نشستن و برخاستن است. در مجالس بزرگ، خود را بزرگ‌تر از آنچه هستی نپندار.

هوش مصنوعی: با نیک و بد مانند آینه صاف و شفاف باش. در رفتار خود، عیب‌جویی و غیبت دیگران را کنار بگذار، مثل امتحان سختی که نماد صداقت نیست.

هوش مصنوعی: برای برقراری احترام و نظم در اجتماع، مثل شمعی که به خاطر دیگران می‌سوزد و نور می‌دهد، باید خود را کنترل کنی و زبانت را نگه‌داری.

هوش مصنوعی: به آرامی و با شکیبایی جلو برو و در جستجوی خواسته‌هایت بی‌فایده ناله نکن، مانند کاروانی که صدای زنگش در بیابان می‌پیچد، نباش.

هوش مصنوعی: زمانی که بوی سرما هنوز در هواست و بهار به طور کامل نیامده، دستت را به سمت آسمان دراز کن و منتظر فرصت‌های زندگی باش، چرا که نباید بدون اقدام و تلاش، بی‌صدا و بی‌عمل بمانی.

هوش مصنوعی: نقش پای تو به کعبه راهی باز کرده است، پس در این سفر بی‌توجه و خواب‌آلود نباش.

هوش مصنوعی: یک برگ را برای اقامت به تو ندادند، غافل از اینکه باد خزان با سردمهری‌اش کارش را ساز کرده است.

هوش مصنوعی: هرچند که مقام و منزلت تو در اوج است و به بالاترین نقطه رسیده، اما باز هم نباید از خطرات و حادثه‌های ناگهانی آسمانی برحذر باشی و خود را در امان بدانید.

هوش مصنوعی: خانه‌ات در آتش است، ای کسی که به فکر خراب کردن آن هستی. درگیر جمع‌آوری خار و خس برای آشیانه‌ات نباش.

هوش مصنوعی: ما گل‌ها را به آوازخوانان تقدیم کردیم، ای باغبان! تو نیز در این باغ نباش.

هوش مصنوعی: اگر با تجربه زندگی و دوستی آشنا شوی، دیگر نباید احساس غم و تنهایی کنی. در این راه، نباید به وضعیت خود دلگیر شوی و باید از تجربیات خود درس بگیری.