غزل شمارهٔ ۵۰۴۳
در جلوه گاه حسن، سراپای دیده باش
در پیش زنگی آینه زنگ دیده باش
در جویبار عقل به لنگر خرام کن
در بحر عشق کشتی طوفان رسیده باش
در جستجوی خانه در بسته است فیض
دایم چو غنچه سر به گریبان کشیده باش
ماهی زبان بحر شد از فیض خامشی
در بزم اهل حال زبان بریده باش
یاد از نگاه گیر طریق سلوک را
درعین آشنایی مردم رمیده باش
پای گریز، شهپر پرواز دشمن است
گر پیش سیل روی آرمیده باش
صائب ببند لب ز بد و نیک مردمان
در دفتر جهان،سخن ناشنیده باش
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
در جلوه گاه حسن، سراپای دیده باش
در پیش زنگی آینه زنگ دیده باش
هوش مصنوعی: در منظر زیبایی، تمام وجودت را با دقت بنگر و در مقابل زنگی که آینه را میپوشاند، با دقت بیشتری نگاه کن.
در جویبار عقل به لنگر خرام کن
در بحر عشق کشتی طوفان رسیده باش
هوش مصنوعی: در جویبار عقل خود را ثابت کن و در دریای عشق، با کشتیای که به طوفان برخورد کرده است، روبهرو باش.
در جستجوی خانه در بسته است فیض
دایم چو غنچه سر به گریبان کشیده باش
هوش مصنوعی: در پی یافتن مکانی امن و آرامشبخش هستم، مانند غنچهای که به سمت درون خود میرود و در جستجوی در چهرهاش پنهان است.
ماهی زبان بحر شد از فیض خامشی
در بزم اهل حال زبان بریده باش
هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که ماهی به واسطه سکوت و آرامش در دل دریا زبان به گوشت می آورد و از طرف دیگر، در محافل نورانی افرادی که حال و هوای معنوی دارند، صحبت کردن و به زبان آوردن احساسات و رازها نیز لازم نیست، بلکه خاموشی و سکوت نیز میتواند زبانی خاص و مؤثر باشد.
یاد از نگاه گیر طریق سلوک را
درعین آشنایی مردم رمیده باش
هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که در مسیر سلوک، حتی در میان آشناییها، باید مراقب نگاه و رفتار خود باشی تا مبادا مردم از تو دور شوند.
پای گریز، شهپر پرواز دشمن است
گر پیش سیل روی آرمیده باش
هوش مصنوعی: اگر که پا را از میدان فراری بگذاری، پرواز دشمن به سمت تو نزدیکتر میشود، حتی اگر در برابر سیل هم قرار گرفته باشی.
صائب ببند لب ز بد و نیک مردمان
در دفتر جهان،سخن ناشنیده باش
هوش مصنوعی: خودت را از قضاوت درباره خوبی و بدی افراد دیگر دور نگهدار و سعی کن در این دنیای پر از حرف و حدیث، به سخنهایی که ناشناخته و ناآشنا هستند، گوش ندهی.