هوش مصنوعی: او همیشه در یاد من است، زیرا هر نشانه‌ای از زیبایی‌اش را به خاطر دارم.

هوش مصنوعی: سر او به زیر بار دنیا نمی‌رود، حتی اگر کسی سایه‌اش را بر روی مجد و عظمتش بیفکند.

هوش مصنوعی: امید من به شبی است که روز عید با نور صبح برآید و زیبایی و لطافت چهره‌اش نمایان شود.

هوش مصنوعی: در این باغ، چشمان تو نمی‌توانند به خوبی ببینند، وگرنه موی لیلی همانند شاخه‌های بید مجنون است.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر مظلوم و زحمتکش هستم که نمی‌توانم ناملایمات را تحمل کنم، وگرنه کسی مثل خضر (ع) که راهنما و رهنمای مردم است، در مقام روی آوردن به من، محتوای بی‌نظیری دارد که در واقع به سمت برعکس می‌رود.

هوش مصنوعی: من را در جایی پر از هیجان و جنون افکنده که زیبایی و ناز سرو را گردباد هامونش تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: دل سیاه و غمگینی که به آغوش اوست، حالا چشم من مثل یک داغ لاله در خونش زخمی شده است.

هوش مصنوعی: من در دام یک پادشاه سوار گرفتار شده‌ام، به طوری که خون از لاله‌ها به خاطر نعل‌های سرخ او می‌چکد.