هوش مصنوعی: دل‌هایی که به خاطر زخم‌هایشان آسیب دیده‌اند و دچار خستگی شده‌اند، می‌توانند با توجه به محبت و عشقی که در خود دارند، مرهمی برای دیگران شوند و زندگی را شیرین‌تر کنند. این دل‌ها با وجود غم و رنج‌شان، هنوز هم توانایی عشق ورزی و تسکین دادن را دارند.

هوش مصنوعی: شخصی که بدنش به دست دشمنانش کشته می‌شود، به خاطر طعم شیرین خونش، جانیان هیچ‌گاه سیر نمی‌شوند و همواره برای ریختن خون او تشنه‌اند. به عبارت دیگر، خون او برای آن‌ها به شدت مطلوب است و آن‌ها هرگز از تشنگی این خواسته راضی نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: به جز عشق، کدامین محیطی وجود دارد که بتواند دست را به شکلی زیبا و دلنشین تغییر دهد و از آن دامن‌گیر باشد؟

هوش مصنوعی: امید نداشته باش که در این محیط، از چیزی جز خمیدگی پیشانی او بهره‌مند شوی؛ زیرا تنها اوست که می‌تواند بر تو احسان کند.

هوش مصنوعی: موج‌های سراب، مانند افرادی هستند که جانشان را از دست داده‌اند و در بیابان در حال نمودار شدن‌اند.

هوش مصنوعی: با اشتیاق و همت فراوان، همچون اسکندر، تلاش کن و به چیزهایی که تو را سیراب می‌کند، نگاه کن. به آنچه که می‌تواند به تو نیرو و زندگی ببخشد، نباید بی‌اعتنا بود.

هوش مصنوعی: در دل تاریکی شب، چشمانت را با سرمه روشن کن، زیرا صبح با لبخندش می‌تواند درد دل را نشان دهد.

هوش مصنوعی: از راهبان عشق رحم نکن، زیرا چاه فراموشی او پر از یوسف مصری است.

هوش مصنوعی: از سفره‌ای که دستاورد ناچیز و ناپایدار دارد، دوری کن؛ چون هر کس نانش را بشکند، قدر و ارزش خود را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: هر کس که با صداقت و از عمق دل خود سخن بگوید، مانند صبحی که نور خورشید را به ارمغان می‌آورد، دیگران را تحت تاثیر قرار داده و اعتبارش افزایش می‌یابد.