هوش مصنوعی: اگر در گلابی که در دست داری، به اندازه زمین در مقابل ابرها است، باید بدانیم که از لطف و بخشش دریا در مقابل دریا قرار دارد.

هوش مصنوعی: ما به‌قدری در میان مشکلات و سختی‌های زندگی غرق شده‌ایم که هیچ‌کس از وضعیت ما بی‌خبر است. به‌واقع، آیا این امید وجود دارد که کسی از حال ما آگاه شود؟

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسی به خاطر شرمندگی‌اش، با خطی بر روی زمین نخواهد نوشت. شرم و خجالت او در این دنیا به قدری زیاد است که نمی‌تواند سرش را بالا بگیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که بی‌خبری از بزرگواران و عزیزان به وجود می‌آید، غم و اندوهی مانند کوهی سنگین بر دلم سنگینی می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حس می‌کنم مانند پرنده‌ای افسانه‌ای (عنقا) در دوردست‌ها پرواز می‌کنم.

هوش مصنوعی: زیبایی غافل نمی‌تواند از دل روشنی که دارد، دور شود. او همچون آینه‌ای است که روز و شب را در خود برمی‌تاباند و خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: کسی که می‌خواهد از مشکلات و سختی‌ها رهایی یابد، باید از وابستگی‌ها و attachment به چیزهایی که او را محدود کرده‌اند، دست بکشد. اگرچه ممکن است در مسیر چالش‌هایی وجود داشته باشد، اما آزادی و آینده‌ای روشن در انتظار اوست.

هوش مصنوعی: در آن روز که در دشت باز بودم، هر تار موی من مانند قلمی شده بود که نشانه‌های جنون و دیوانگی را بر روی صفحات زندگی‌ام می‌نویسد.

هوش مصنوعی: هر نهالی که در این باغ رشد می‌کند و قامت راست می‌کند، نشانه‌ای دارد از اینکه در جلو، یک درخت زیبا و بلندتر در انتظارش است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به جز نامه خود از ورق‌ها و کاغذها برمی‌دارید، مانند پرده خواب می‌شود و مانع دیدن حقیقت می‌گردد. تنها با نامه خود می‌توانید به بینش روشن دست پیدا کنید.

هوش مصنوعی: همه می‌دانند که دعای واقعی باید با نیّت و خلوص قلب انجام شود، اما اگر در نیّت و رفتار از مسیر صحیح خارج شویم، دچار مشکل خواهیم شد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، آنچه که زیبا و شفاف به نظر می‌رسد، ممکن است حقیقت را پنهان کند. زنگ‌های اینجا، نشان از واقعیات تلخی دارند که شاید به راحتی قابل مشاهده نباشند.

هوش مصنوعی: گلی که شعله‌ای در ته پا دارد، به مانند شبنمی است که سفرش به عالم بالا در پیش رو است.

هوش مصنوعی: امروز برای عقل و اندیشه صحیح امکان ندارد که انسان بتواند بگوید اوضاع فردا چگونه خواهد بود، چرا که مشکلات و سختی‌های آینده در انتظار اوست.