هوش مصنوعی: اگر در این دنیا حرفی از گذشته بزنید، مانند رویایی است که در خواب می‌بینید و تعبیرش در دنیای واقعی ممکن نیست.

هوش مصنوعی: عشق از محدودیت‌ها و قواعد خارج شده و در واقعیت خود را نشان می‌دهد. این احساس، مانند شمعی نیست که بتوان آن را تحت کنترل قرار داد یا محدود کرد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت به حدی است که نمی‌گذارد انسان دچار گناه شود و حتی ممکن است کسی را که در شرایط سختی قرار دارد، از بند رهایی بخشد و نجات دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دایره وجود و خلاقیتش وسیع و گسترده است، به جزئیات و محدودیت‌های دنیای مادی اهمیت نمی‌دهد و دلش اذیت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تنها دهان توست که در میان سبزه‌ها نشانه‌ای پنهان دارد و چیزی نیست که بتواند تفسیرش را بپوشاند.

هوش مصنوعی: آنچه که به من از مزاح و شیطنت آن زیبایی روشن شده، چشمی که در آیینه باشد، حتی اگر صد سال هم نگاه کند، نمی‌تواند زیبایی‌اش را ببیند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از شهر بیرون برود به امید اینکه نجات پیدا کند، در حقیقت اسیر عشق است و شکار او را به دام می‌اندازند.

هوش مصنوعی: اهل قلم می‌رسند تا به نتیجه نهایی و برداشت مشخصی برسند. این موضوع به سادگی و بی‌تجربگی نمی‌تواند نسبت به آنچه که به دست می‌آید بی‌توجه باشد، چون این کار نیاز به قدرت و مهارت دارد.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که ما با وجود تمامی دشواری‌ها و سختی‌هایی که در اطرافمان وجود دارد، کلام‌مان چونان تیر قدرتمند و برنده است که نمی‌تواند به سادگی بر سنگ بیفتد و آسیب ببیند. این نشان‌دهنده قوت و تاثیرگذاری سخن و نوشته‌های اوست.