هوش مصنوعی: دیدن چشمان کسی که با سخن‌هایش دل‌ها را می‌نوازد، کار ساده‌ای نیست. تنها زمانی می‌توان آن‌ها را دید که تیر مژگانش، گرد سرمه‌ای که روی آن نشسته است را بزداید.

هوش مصنوعی: زیبایی او بدون هیچ زحمتی نظرها را به خود جلب می‌کند و همیشه کسی در حال مراقبت از اوست تا از خواب راحتش بیدار نشود.

هوش مصنوعی: از کودکی، حتی اگر ندانیم که تیغ دو لبه دارد، زخم‌هایی که در دل‌هاست، به وضوح خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در نگاه من، دنیا تاریک و سخت شده است. چشمی که بتواند در روز قیامت، تصویری از چاک گریبان او را ببیند، به گونه‌ای خاص و ویژه است.

هوش مصنوعی: چشمان او به‌دلیل بیماری، نمی‌تواند از دل‌ها را برباید، اما مژگانش مانند پنجه‌ی شیر در شکار دل‌ها خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر عاشقی که به زیبایی معشوقش می‌نگرد، امکان ندارد که بخواهد از او چیزی بگیرد یا به عشق او دست یابد، زیرا معشوق به قدری زیبا و با حجاب است که حتی باد هم وقتی به سراغ گلستان او می‌رود، دست خالی برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: کجا به فکر ما کسانی که اسیر زیبایی و ناز هستیم، می‌افتد که یوسف، آن‌چنان که در زندان فراموش شد، در سرزمین مصر چه حال و روزی دارد؟

هوش مصنوعی: چرا از زندگی عقب می ماندم و چرا مبتلا به بیماری بودم؟ اگر او در کنار من بود و سرش را روی بالین من می گذاشت.

هوش مصنوعی: آتش به خرمن من می‌زند و به من آسیب می‌زند، این در حالی است که او به ظاهر خود را زیبا و معصوم نشان می‌دهد، در حالی که در باطنش خطر وجود دارد.