هوش مصنوعی: چگونه جان را در دام نگاه فریبنده‌اش گرفت؟ که چشمانش به طرز غم‌انگیزی و بی‌رحمانه‌تری از تیغی بی‌حق، جان انسان‌ها را می‌ستاند.

هوش مصنوعی: من به چهره‌ای می‌نگرم که به خاطر عشق و زیبایی‌اش، مانند خورشید درخشان است و چشمانش آن‌قدر تیز و بلند است که به ابرها می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر شمعی که نماد نور و روشنایی است، به دلیل وزش باد سرد خاموش شود، باز هم می‌توان با بهره‌گیری از روش‌ها و منابع دیگر، نوری ایجاد کرد که به روشنی آن کمک کند.

هوش مصنوعی: به دنبال آرامش و خوشی هستم و آرزویی پررنگ دارم، اما در واقع من که هستم که بخواهم در صف شهیدانش قرار گیرم؟

هوش مصنوعی: سری که سزاوار موهای پیچیده و دلربا نیست، به همین خاطر همیشه در بلاتکلیفی و حیرانی باقی مانده است و نه تنها بی‌دست است، بلکه در تلاش برای فهمیدن این وضعیت، به نوعی در بازی زندگی گرفتار شده و نمی‌تواند به سرانجامی برسد.

هوش مصنوعی: هنگامی که مغز پسته در شکر حل می‌شود، میوه تلخ دنیا به لبخندی مبدل می‌گردد و دهانش شکرین می‌شود.

هوش مصنوعی: کوه به قدری بلند و محکم است که انگار پاهای آسمان را نگه داشته و با عظمت و زیبایی‌اش، روز قیامت را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دل خود را می‌خورم، چون اگر او به مهمانی من بیاید، نباید فریب آسمان و سفره‌ای که از لطف اوست را بخورم.