هوش مصنوعی: بلا جویی که من دارم، چشم‌هایش برای من مضر است و شبیه میوه‌ای است که زیر آفتاب قرار دارد و نگران تیرگی مژگانش هستم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چند نفر در این جنگ کشته شدند، اما می‌دانم که سرزمین بدخشان به خاطر خون شهیدانش به خاک تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: از شدت عشق و تسلط او، آستین‌ها به خون کشتگان آغشته می‌شوند و دامان او آنقدر از این خون سیراب است که جوی خون ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: آیینه برای زیبا نشان دادن خود نیازی ندارد؛ زیرا به قدری از هر سو چهره‌های زیبا به او می‌نگرند که کاملاً گیج و حیران می‌شود.

هوش مصنوعی: شرم و حیا و تلاش آن لب‌های زیبا که در دل شب می‌تواند زندگی و جان تازه‌ای بدهد، خوشایند و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: چشم زاهد به میوه‌های بهشت دوخته شده است، اما او نمی‌تواند از سیب‌های آنجا لذت ببرد چون دندانش به خون آغشته است. این نشان می‌دهد که او به دلیل خشکی و زهد بیش از حد، از لذت‌های دنیا محروم مانده است.

هوش مصنوعی: خوشی را که به پاهای زیبای او وابسته است، به اوج و بلندی رسانده است، به گونه‌ای که او هرگز از حرکت و زیبایی‌اش بازنمی‌ماند و همواره در حال جنب و جوش است.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانیم به این فکر بیفتیم، ما که اسیر عشق و بی‌باکی هستیم، که ماه مصر در دنیای فراموش شدگان زندانش به سر می‌برد؟

هوش مصنوعی: از نادانی خود امید دارم که از کعبه عشق، محبت و جذبه‌ای را بگیرم؛ جایی که از غنای روحی و بی‌نیازی‌اش، کسی به دامن سرگردان و نادانش نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: در این دنیا به دنبال قدرت و سلطنت نباش، زیرا کسی که در ظاهر زندگی ساده‌ای دارد، ممکن است روزی به مقام و جایگاهی بزرگ برسد.