هوش مصنوعی: مستی و عشق مرا غرق کرده و می‌خواهم در آغوش تو باشم. آنقدر از لبان تو بوسه می‌زنم که گویی آن‌ها را به غنیمت می‌گیرم.

هوش مصنوعی: زیبایی و جلوه‌ی زلف‌های آشفته‌ات، برای من از زیبایی و پرواز یک پری هم دلنوازتر و دوست‌داشتنی‌تر است.

هوش مصنوعی: لب میگون نمی‌تواند تو را مست کند؛ اما ممکن است لب لعل (قرمز) از هوش و حواس تو را ببرد.

هوش مصنوعی: اگر چنین خطی از صبح بر روی گونه‌ات نمایان شود، می‌خواهم از چشمه خورشید بخار طلایی تولید کنم.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که برای برقراری ارتباط از زبان استفاده کنی، چون چشمانت خود به خود حرف می‌زنند و احساساتت را منتقل می‌کنند. لب‌های خاموش تو هم توانایی بیان احساساتت را دارند.

هوش مصنوعی: مثل بهار که در اوج خود است و شادابی و زندگی را به ارمغان می‌آورد، تو هم نباید بگذاری که سردی و تیرگی خزان به تو لطمه بزند و از شور و شوق تو بکاهد.

هوش مصنوعی: شاید ممکن بود که تو بی‌رحمی کرده و از من یاد کنی، اما من توانستم تو را فراموش کنم.