هوش مصنوعی: با نگاه دقیق و هوشمندانه‌ات، حساب دین و احساساتت را صاف و بی‌غل و غش کن، زیرا شب به نیمه خواهد رسید و زیبایی‌های منحصر به فرد او، هر گونه خطا و ایراد را از یاد می‌برد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف رابطه‌ای عمیق و پرمعنا میان دو فرد اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که اگر جهان‌ها و واقعیت‌ها به هم بریزند، هیچ چیز نمی‌تواند ارتباط بین او و چشمان معشوقش را متزلزل کند. چشمی که او را به شدت تحت تاثیر قرار داده است، به نوعی قدرتی دارد که احساسات شاعر را تحت کنترل می‌گیرد و در خواب و بیداری بر او تاثیر می‌گذارد. بنابراین، عشق و احساسات عمیق انسانی بر هر چیز دیگری غلبه دارد.

هوش مصنوعی: هر جا که سرو به زیبایی خود نمایان شود، به مانند کبکی که در کوه پرپر می‌شود، از شرم رفتارش، خون خود را بر زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در آن محفل که عطر و زیبایی پرچم می‌زند، چشم‌ها به تماشای لذتی شگفت انگیز خیره می‌شوند و صحبت‌های شیرینی به گوش می‌رسد که دل را به وجد می‌آورد.

هوش مصنوعی: زیبایی و درخشش چهره‌اش به قدری است که حتی کوچکترین ذرات را هم به نورانی‌ترین شکل درمی‌آورد. چه خوب است که آن شبنم هم که به او نگاه می‌کند، تحت تأثیر این زیبایی کاملاً ناپدید شود.

هوش مصنوعی: گلی که در پیراهن من می‌ریزد، نشان از زیبایی و تندی است که در وجود من وجود دارد. هر خار در دیوارش به نوعی بخشی از این زیبایی و تلاطم است.

هوش مصنوعی: کیست که بداند اشک‌های خونین صائب، در دل شبنم چقدر اندوهگین است؟ فقط خواص عرق، شبنم بیگانه را در گلزارش می‌شناسد.