هوش مصنوعی: چشم‌ها به خاطر زیبایی و جذابیت چهره‌اش حیرت‌زده شده‌اند، مانند خطی که با عطر مشک رنگین شده است. آهی از این آتش که در میان زنجیرها گرفتار شده و دودی برمی‌افروزد.

هوش مصنوعی: نگاه ناز او در ایام غم و اندوه باعث عذاب و درد می‌شود؛ مثل زهر که دردش بیشتر از زنبور عسل خاکی است.

هوش مصنوعی: زیبایی صورت او همچنان دل را می‌رباید، و شب هیچ‌گونه مانعی برای درخشش ستاره‌ی خوشبختی نیست.

هوش مصنوعی: با نیروی زیبایی و جذابیت خاصی که دارد، ایاز به راحتی می‌تواند محمود را از حالت خودخواهی و سرکشی‌اش به زیر آورد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم سینه‌ام را همچون مشعلی بسازم تا دلم از گریه و حسرت خالی شود؛ اما این غم‌خانه‌ای که پر از دود است، تنها یک روزنه برای نفس کشیدن دارد.

هوش مصنوعی: اگر زیر خاک، ماه نتواند نور و فیض خود را منتقل کند، آفتاب هم نمی‌تواند به جهان جود و بخشندگی نفوذ کند.

هوش مصنوعی: دستگاه و وسایل زندگی به هیچ‌وجه تحت تأثیر درد و رنج دردمندان نیستند. در اینجا، نه صدا و آه آن‌ها را می‌شنود و نه بوی دودی که از آتش عود بلند می‌شود، به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: من می‌توانم عاشقان را بسیار غمگین و رنجور کنم، اگر تو تیغی که به خون آغشته است را به خاک من بزنی.

هوش مصنوعی: من با چرخ روزگار به تلاش و کوشش مشغولم، اما در نهایت چقدر درد و اندوه در دل دارم که این تیر زهرآلود به من زده شده است؟