هوش مصنوعی: چه غم دارد برای تو که عده‌ای عاشق را می‌کشی؟ تا وقتی که تو خود از خون و رنج دل‌شکستگان بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: چشمانت مثل ابر بهاری پر از اشک است و دل سوخته‌ها به خاطر تو در آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: خنده کبک بر کوه نشان‌دهنده سرزندگی و شادی است، اما چشمان او با اشک‌هایش حکایت از دلتنگی و حسرتی دارند که به مانند باران بهاری فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: تو از کشتن عاشقان پشیمان نیستی، اما نمی‌دانی که خون این بی‌گناهان برای تو چیزی جز آب خمار نیست.

هوش مصنوعی: ای سرو زیبا و دل‌انگیز، آه و ناله‌ی کسانی که گرفتار عشق‌اند چه تاثیری بر تو دارد؟ نسیم خنک پاییز در مقایسه با تو همانند بهار است.

هوش مصنوعی: دل شکسته و پرغم من چگونه می‌تواند به چشمان تو نزدیک شود؟ در حالی که در نظر تو، یک دشت پر از گل مانند توده‌ای از خار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که بهایی که من برای تو می‌پردازم، از جان‌های بسیار ارزشمندتر است. دست و پای من که به خاطر تو و عشق به تو خونین است، در نظر من بسیار باارزش‌تر از هر چیزی است.

هوش مصنوعی: دریا در نظر تو فقط یک چشم اشک‌آلود و یک لب خشک است، پس دیگران چه اهمیتی دارند برای تو؟

هوش مصنوعی: به کدام آینه می‌توانم چهره تو را نشان دهم؟ که دل پاک من خود به اندازه یک آینه، تیره و غمگین است و نمی‌تواند زیبایی تو را درخشان کند.

هوش مصنوعی: آیا با این زیبایی به آرایشگری مشغول هستی؟ که در برابر دوصد آینه، خود را به نمایش می‌گذاری و آنها به تو می‌نگرند.

هوش مصنوعی: اگرچه زیباترین خط و نقش بر چهره به نمایش درآمده، اما تو هنوز هم به دلیل آرامش و استحکام خود، در حالتی استیلا به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: از حجاب تو همان حلقه بیرون درست زلف هر چند در آغوش و کنارست ترا این مصرع به این معناست که با وجود اینکه تو در آغوش و در کناره من هستی، هنوز حجاب و پرده‌ای وجود دارد که بین ماست. این نشان‌دهنده این است که حتی در نزدیکی ما، فاصله‌ای احساسی یا ارتباطی هنوز باقی مانده است.

هوش مصنوعی: آرزوها و مصیبت‌های تو به مراتب بیشتر از داغ و دلتنگی من است. چه زمانی به غم من که به خاطر توست، توجهی خواهی کرد؟

هوش مصنوعی: کی از روز و شب خبر خواهی داشت، وقتی که زلف و چهره‌ات تمام شب و روز را پر کرده است؟