هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت خاصی اشاره دارد که ناشی از غیرت و جذبه چهره محبوب است. به گونه‌ای که عشق و شور و شوق او مانند آتش، مراقبت و نگهداری از زیبایی گل‌ها و باغ‌ها را ممکن می‌سازد. در واقع، آتشین بودن او باعث می‌شود که همیشه شگفتی و زیبایی در گلخانه‌ها برقرار باشد و نداشته‌های دیگران را به یاد بیاورد.

هوش مصنوعی: اهل دل در این سرزمین، به آفتاب و ماه نگاه نمی‌کنند، چون نمی‌خواهند سایه‌های تیره را به روزنه‌ها بیفکنند.

هوش مصنوعی: من به سرنوشت خود افتخار می‌کنم، زیرا در زمان جنون من، دل‌های سنگین به جای سنگ، از دامن‌ها باریده می‌شود.

هوش مصنوعی: سال‌ها گذشت و عشق دیوانه همچنان در دل‌ها زنده است، مانند حلقه زنجیری که صدای گریه‌ها را می‌افزاید.

هوش مصنوعی: به خاطر جوش و خروش خون، چنان حالتی به من دست داد که زخم سینه‌ام را نمی‌توانستم کنترل کنم و به حدی به هم ریختم که رشته‌های تدبیر و کنترل از دستم خارج شد.

هوش مصنوعی: به خاطر شوق و عشق لیلی، محمل و دسته‌ای از اسب‌ها از هر جهتی به حرکت درآمده‌اند و غزالان با بیقراری و شتاب، گردن‌های خود را از دور به سمت آنها می‌چرخانند.

هوش مصنوعی: با محتاجان با نرمش و مراعات رفتار کن، زیرا هیچ زنجیری برای نگه‌داری از محصولات و دارایی‌ها وجود ندارد جز حداقل و ظاهری که در زندگی می‌بینی.

هوش مصنوعی: خواجه تمام تلاشش را برای محکم کردن خانه‌اش به کار می‌اندازد، ولی از این موضوع غافل است که هر سنگی ممکن است در آستینش (یعنی در دسترسش) باشد و او را تحت خطر بیندازد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، در دنیای پرآشوب و خشک، تنها یک جام دارم که از نور و روشنی خورشید قیامت پر شده است. در این سرزمین که از شن و ریگ خشک است، می‌توانند روغن‌ها را استخراج کنند.

هوش مصنوعی: آیا زبان گویای صائب نخواهد شد در این باغ؟ که چرا سوسن‌ها با وجود زیبایی‌شان، در سکوتی عمیق فرو رفته‌اند؟