هوش مصنوعی: همدلی و دوستی با مردم، درد و رنج دل فرد خردمند را به حساب بیاور. هرکس از دیگران فاصله بگیرد، می‌تواند بیگانگی را درک کند.

هوش مصنوعی: تلخی شراب را به تلخی مرگ شبیه بدان و لبه‌ی تیغ فنا را به لبه‌ی پیمانه تشبیه کن.

هوش مصنوعی: در این بیت به نوعی اشاره شده است که نعمت‌ها و فیض‌ها به اندازه‌ای می‌تواند در زندگی انسان تأثیرگذار باشد که به دل او آسیب برساند. در واقع، انسان باید با دقت و شایستگی به مساله‌ای که در ارتباط با احساسات و دل خود دارد، نگاه کند و آن را در میخانه‌ای که نماد زندگی و تجربه‌های تلخ و شیرین است، درست ارزیابی کند.

هوش مصنوعی: در زندگی پرجنجال و پرآشوب، آرامشی پیدا کن و نگران نشو. نگریست به چهره‌ی مردم که در کوششی برای جمع‌آوری و اندازه‌گیری خوشی‌ها و مشکلات خود هستند، خودت را در این تلاش‌ها غرق نکن.

هوش مصنوعی: اگر جایی وجود داشته باشد که تو را از خودت دور کند و از خودت بیگانه کند، حتی اگر آن مکان حرم کعبه باشد یا معبدی مقدس، ارزش و اعتبارش را ندارد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که غیر از جاذبه و توفیق تو باشد، حتی اگر بهترین‌ها و نیکوترین‌ها را هم به همراه داشته باشد، آن را بیگانه و ناپسند بشمار.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که زندگی زودگذر و فانی است، شور و شوق بهاری در حال نمایان شدن است. هر جا که بال و پر پرندگان بریزد، شادی و نشاطی خاص به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: رزق و روزی خود را مانند افرادی که تحمل کم دارند، نکو مشمار و به آن نپرداز. وقتی که در قلبت درد و غم وجود دارد، مثل دانه‌ای که در گلو گیر کرده باشد، به کسی شکایت نکن و صبر کن تا روزی به‌دست آوری.

هوش مصنوعی: اگر سخنی باشد که بر دل تأثیر بگذارد و خواب راحت را از چشم نگیرد، هرچقدر هم که جذاب و دلربا باشد، آن را باید همچون افسانه‌ای دور از حقیقت بشماریم.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر زندگی چون شمعی نورانی نباشی، ورق‌هایی که در دفتر زندگی‌ات داری، تنها بال و پر یک پروانه را می‌مانند. یعنی بدون نور و روشنایی، آنچه داری بی‌ارزش و ناتمام است.