غزل شمارهٔ ۴۶۷۲
جام در دور به اندازه مخمور بیار
پیش آشفته دماغان سرپرشور بیار
نشد از مرهم کافور خنک سینه ما
کف خاکستری از انجمن طور بیار
جلوه در دیده پوشیده کند شاهد غیب
تحفه باد سحر، غنچه مستور بیار
جامه کعبه به زنار رفو نتوان کرد
نظری پاکتر از چهره منظور بیار
روزگاری است که ازلای قدح محرومیم
مرهمی از پی این سینه ناسور بیار
خویشتن را چو فکندی همه درخاک تواند
این که برخصم کنی زور، به خود زور بیار
سخن عشق کجا، حوصله عقل کجا
توشه ای در خور تاب کمر مور بیار
این که در دامن صحرای طلب می گردی
زور بر دست دعا در شب دیجور بیار
چون کنی عزم صفاهان ز خراسان صائب
برگ سبزی به من از خاک نشابور بیار
غزل شمارهٔ ۴۶۷۱: ای صبا برگی از آن گلشن بی خار بیارغزل شمارهٔ ۴۶۷۳: این نه هاله است نمایان شده از دور قمر
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
جام در دور به اندازه مخمور بیار
پیش آشفته دماغان سرپرشور بیار
هوش مصنوعی: جامی پر از شراب به اندازه کسی که مست است، بیاور و به کسانی که سرشان شلوغ و آشفته است، حالی شاداب و پرنشاط ببخش.
نشد از مرهم کافور خنک سینه ما
کف خاکستری از انجمن طور بیار
هوش مصنوعی: درد دل ما با وجود مرهمی که ای بسا خنک کننده است، هنوز برطرف نشده و سینه ما در آتش دلتنگی میسوزد. از میان دوستان و آشناها، کسی به یاری ما نمیآید.
جلوه در دیده پوشیده کند شاهد غیب
تحفه باد سحر، غنچه مستور بیار
هوش مصنوعی: شاهد پنهان به دور از چشمها خود را به زیبایی نشان میدهد. نسیم صبحگاهی هدیهای به همراه دارد، گلهای پوشیده و ناپیدا را به نمایش بگذار.
جامه کعبه به زنار رفو نتوان کرد
نظری پاکتر از چهره منظور بیار
هوش مصنوعی: کعبه را نمیتوان به زنجیر وصله زد، باید نگاهی پاکتر از چهره محبوب بیاوری.
روزگاری است که ازلای قدح محرومیم
مرهمی از پی این سینه ناسور بیار
هوش مصنوعی: در این روزگار ما از نعمت نوشیدنی لذتبخش محرومیم، بیا تا درمانی برای این دل زخمخوردهام بیاوری.
خویشتن را چو فکندی همه درخاک تواند
این که برخصم کنی زور، به خود زور بیار
هوش مصنوعی: اگر خود را کاملاً در زمین و خاک پراکنده کنی، میتوانی بر دشمن خود چیره شوی و برای این کار باید از قدرت درون خود استفاده کنی.
سخن عشق کجا، حوصله عقل کجا
توشه ای در خور تاب کمر مور بیار
هوش مصنوعی: سخن عاشقانه از ذهن منطقی به دور است. بار و توشهای برای این عشق بیاور که با حوصله و صبر خود، بتوانی آن را تحمل کنی.
این که در دامن صحرای طلب می گردی
زور بر دست دعا در شب دیجور بیار
هوش مصنوعی: در این دنیا، در جستجوی حقیقت و آرزوهای خود هستی. در لحظات سخت و تاریک، به نیایش و دعا کردن دست بزن و انرژی خود را برای رسیدن به خواستههایت تقویت کن.
چون کنی عزم صفاهان ز خراسان صائب
برگ سبزی به من از خاک نشابور بیار
هوش مصنوعی: اگر به سمت اصفهان از خراسان عزم سفر داری، لطفاً یک برگ سبز از خاک نشابور برای من بیاور.