هوش مصنوعی: در این بهار، قلبی را نشکستیم و صبحی را که بخواهیم درک کنیم، تجربه نکردیم.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از حالت روحی و عاطفی شاعر اشاره دارد. شاعر از شادی و سرمستی خود سخن می‌گوید و احساساتی را بیان می‌کند که ناشی از خوب بودن اوضاع در بهار است. اما در عین حال، او به تهیدستی و فقدان‌هایی که در زندگی‌اش وجود دارد نیز اشاره می‌کند. به عبارتی، او در این فصل شادابی و جوانی احساس می‌کند، اما بر خلاف آن، هنوز غم و نارسایی‌هایی در زندگی‌اش وجود دارد که باعث می‌شود نتواند به طور کامل از این شادابی لذت ببرد.

هوش مصنوعی: ابر به خاطر گریه‌اش مانند پنبه فشرده شده است و ما در این فصل بهار حتی یک بار هم مژه‌امان را پاک نکردیم.

هوش مصنوعی: دل سنگی ما تحت تأثیر قرار گرفت و با وجود آنکه احساساتی هستیم، لحظه‌ای هم اشک نریختیم در این ایام بهاری.

هوش مصنوعی: در این فصل بهار، گل لاله به زیبایی از عرق شبنم پر شده است، اما ما نتوانسته‌ایم هیچ پاکی و زیبایی را در این زمان به دست آوریم.

هوش مصنوعی: غنچه از غلاف خود بیرون آمده است و ما که بی‌احساسیم، در این فصل بهار هیچ تغییر و تحولی در خود ایجاد نکرده‌ایم و به حالت خود ادامه می‌دهیم.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، ما تلاش نکردیم تا مانند خاشاک، به سادگی از دست بدهیم و به راحتی گلی تازه را به دامان خود جلب کنیم.

هوش مصنوعی: چقدر افسوس که در زمان نسیم خوش صبحگاهی، خود را به فراموشی سپرده و در این فصل بهار قدر فرصت را ندانستیم.

هوش مصنوعی: در این فصل بهار، با وجود امیدهای فراوان و تلاش بسیار، از بی‌توجهی و غفلت خود هیچ تلاشی برای کاشتن بذرها نکردیم.