هوش مصنوعی: ای دل غافل، مدتی را از خود غفلت کن و به زندگی و زیبایی‌های آن توجهی داشته باش. تو کمتر از یک مورچه نیستی، پس با شوق و اشتیاق، سر خود را بالا ببر و از زندگی لذت ببر.

هوش مصنوعی: هر هویتی که در این دنیای بی‌پایان حیات دارد و در حرکتی است، بر این زمین به دنبال جاودانگی و رهایی بگرد. چون نور ناگهانی، دیگر هرگز از رویای خود خسته نشوید و همیشه در پی تعالی باشید.

هوش مصنوعی: در کتاب عالم با بینش عمیق تحقیق کن. وقتی به معنا و حقیقت رسیدی، اثر آن را در زندگی‌ات نشان بده و از خودت بروز بده.

هوش مصنوعی: چرا برای یک دانه خرما به دل‌ها سرک می‌زنی؟ به جای آن، دستت را در جیب خود بگذار و مانند غنچه‌ای از گل زرد، زیبایی و ارزش خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی مانند صدف دهانت را بگشایی و چیزی نداشته باشی؟ همچون غواصان، با اراده و تلاش، خود را در دل دریا غوطه‌ور کن تا گوهرهایی از دل سختی‌ها به دست آوری.

هوش مصنوعی: دل خود را از آرزوها و نقش و نگارهای بیهوده خالی کن و هر لحظه از درون خود، آینه‌ای تازه و روشن بساز.

هوش مصنوعی: چند وقت دیگر می‌خواهی مانند عنکبوت در تاروپود آرزوها و امیدها بمانی؟ از زندگی مجردی خود بیرون بیا و مسیر جدیدی را تجربه کن.

هوش مصنوعی: در جایی خالی و بی‌از سر و صدای دنیا، دلم را از غبار ناامیدی پاک کن و آرزوهایم را به سمت خودت جذب کن.

هوش مصنوعی: از نسیم لطیفی، شعله وجود به حرکت درمی‌آید. با استفاده از این فرصت، تا زمانی که هنوز هستی وجود دارد، خود را از روزنه‌ای مثل مشعل بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قلبت سرد نشده، از این دنیای مادی جداشو و تا وقتی که زندگی وجود دارد، از خاکستر گذشته‌ات دوباره بر خیز و جان تازه‌ای بگیر.

هوش مصنوعی: جهان از آب و گل تشکیل شده و پایه‌اش بی‌ثبات نیست. برای اینکه موفق شوی، باید کشتی خود را از این دریا بدون لنگر به جلو برانی.

هوش مصنوعی: دل من از اندوه نیمه‌ شده است و با صدای آه و ناله به یاد ذوالفقار، شمشیر حضرت علی که در میدان نبرد به کار می‌رفت، در جنگ با نفس خودم این شمشیر پرقدرت را بالا ببرم.

هوش مصنوعی: به اهل دل بگو که شکوه تاریکی و غم‌های دل را دریابند و از کنار آینه‌ای که روشنایی را نشان می‌دهد، نوری برای خود بیابند.

هوش مصنوعی: با آرامش و صلح به دور از درگیری‌ها، از ثروت‌ها و زیبایی‌های دنیا بهره‌مند شو و با این اسلحه، دردها و رنج‌های درون را بیرون برآور.

هوش مصنوعی: نیمه شب در دل تاریکی، با چشمان اشک آلود غرق در احساسات خودم هستم. در این لحظه، می‌خواهم سرم را مانند گل نیلوفر به سمت آن خورشید درخشان بالا بیاورم.

هوش مصنوعی: به خودت فکر کن و از این درس عبرت بگیر که در روز قیامت، مقام و سربلندی علم را ببینی و در صف افراد برجسته قرار بگیری.