هوش مصنوعی: دل من به هر نحو و به هر صورت، تحت تأثیر زیبایی چشم یار قرار می‌گیرد. حتی اگر نخواهم، این زیبایی همچنان باعث می‌شود که دل من تسلیم شود و در این فرایند، دنیا و غبارها از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: به زودی در دل‌ها جای خود را باز می‌کنند و خطوط زیبا در آغوش‌ها جای می‌گیرند، مانند کتابی که در آن غبار نشسته است.

هوش مصنوعی: عشق سوزان و شدید مانند باران رحمت بر عاشقان نازل می‌شود و همچون مرواریدهایی که از چشمه‌ی تابش خورشید می‌جوشند، جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: غم و شادی در دنیا با هم در هم آمیخته‌اند؛ به طوری که از روی شادی، اشک به چشم‌ها می‌آید.

هوش مصنوعی: افراد ناتوان به وسیله سفر و دوری از خود، به کمال می‌رسند. همچون ابر بهاری که به دلیل گرما بخار می‌شود.

هوش مصنوعی: جان را آزاد می‌کند سخن، دوران زندگی از جسمی که مانند سنگ است. آهنی که با فلاخن پرتاب می‌شود، برای ایجاد آتش به کار می‌رود.

هوش مصنوعی: چشم حریص و طماع باعث می‌شود تا نعمت‌هایی که در دسترس هستند، به صورت نسیه و با انتظار به دست آیند؛ در حالی که دل شاد و راضی در برابر نعمت‌هایی که بدون انتظار به دست می‌آیند، خوشحال است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی‌اش شکست‌ها و ناامیدی‌ها را پذیرفته و از دست رفته‌هایش ناراحت نمی‌شود، در واقع به هدف مورد نظرش نزدیک‌تر است. او مانند یک بازیکن باتجربه، برای غلبه بر احساسات منفی و درک معنای حقیقی زندگی تلاش می‌کند. در مقابل، کسانی که از باخت و شکست خود احساس پشیمانی و ندامت دارند، در واقع هنوز نتوانسته‌اند بازی را به درستی درک کنند.