هوش مصنوعی: چشم خود را پر کن از زیبایی‌های چهره محبوب، اگر در میان جمعیت، آهوی زیبا را ندیدید.

هوش مصنوعی: یک جام پر از شراب در حال چرخیدن است و در کنار آن، افرادی با چشم‌های خواب‌آلود به دور آن جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: نور و ظلمت را که سحرآفرینان در یک کاسه جمع کرده‌اند، فقط مردمک چشم یار است که می‌تواند این دو را کنار هم ببیند.

هوش مصنوعی: مردمک چشم مانند خانه کعبه است و مژه‌ها همچون حاجیانی هستند که برای سجده به دور آن جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: خیمهٔ لیلی در دشت سپید به چه کسی تعلق دارد؟ روز روشن، دل شب را آشکار کرده است.

هوش مصنوعی: اگر شجاعت کافی را در نگاه شرمگین او نداشته باشی، شاید هرگز نتوانی ببینی که چقدر زیبایی و عظمت وجود دارد، مثل این که مریم، عیسی را در کنارش آورده است.

هوش مصنوعی: چشم هرچقدر هم که به مرکز پرگار نزدیک باشد، اما اینجا، مرکز عشقی است که بیشتر از پرگار، بی‌تاب و ناآرام است.

هوش مصنوعی: چشم زیبای غزال مانند ناف مشکین است و مردمک آن دور از بدی‌هاست. این آهو برای مردم خوب، شکار خوبی است.

هوش مصنوعی: دل‌سوخته‌ها از مژه‌های خود به دور خود غم و اندوهی را به نمایش می‌گذارند. آن کسی که صاحب آن چشم است، نیازمند عشاق بی‌نوا نیست و به تنهایی از محبت و عشق سیراب است.

هوش مصنوعی: اگر چتر سلیمان وجود داشت، از پرهای پری مردمک ساخته شده بود و به خاطر نور خودش، چتری زینتی و زیبا به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: اگر در چشم او یک کاسه سیاه دیده می‌شود، در واقع در دلش گنجینه‌ای از محبت به مردم وجود دارد که باعث شرمندگی می‌شود.

هوش مصنوعی: حوریان از پنجره‌های بهشت سرشان را بیرون می‌آورند و وقتی به آن مردمان نگاه می‌کنند، چشمانشان نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: چند روزی است که دور زیبایی و نیکویی زلف و خط تو بیشتر نمی‌شود، اما زیبایی و حسن همیشه در چشم‌ها نمی‌تواند از دایره خارج شود.

هوش مصنوعی: در هر رنگی که نرگس باشد، رنگ آب آن به خاطر خون‌هایی که در آن ملت‌های خون‌خواهان وجود دارد، قرمز است.

هوش مصنوعی: هر لحظه، چشمان او مانند کمند، به شکار مردمان می‌افتد و هیچ‌گاه از این کار خسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه او به طور خاموشی در لبانش مهر دارد، اما به خاطر شوق و جذبه چشمان مستش، در گفتگو بی‌اختیار است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از روی حیا به ظاهر دیگران نگاه نکند، او می‌تواند به عمق دل‌های مردم پی ببرد، حتی بدون اینکه آن‌ها بخواهند احساسات‌شان را فاش کنند.

هوش مصنوعی: مجنون به عشق لیلی دچار شده و دامن او برایش سمبلی از آرزوی عشق است. در این حالت، مردمک چشم او به نوعی نمایانگر عشق اوست که پشت پرده‌ای از حجاب قرار دارد و به یار منبع عشق او اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: به عمق چشمان او نگاهی بینداز و گرمی نگاهش را احساس کن. اگر نتوانستی در ابرهای تیره، درخششی را ببینی، بهار دوباره خواهد آمد.

هوش مصنوعی: به دشواری می‌توان دل را از دست مردم گرفت؛ مانند این است که کشتی از میان گرداب نجات یابد و به ساحل برسد.

هوش مصنوعی: هرچند که ظرفش به نظر افتاده و خراب است، ولی این نمی‌تواند مانع لذت بردن از شراب خوشمزه‌ای که در آن است، شود.

هوش مصنوعی: لبخند زیبا و نازک او دل‌های مردم را به‌راحتی می‌رباید و چشمان سیاه و جذابش قدرت زیادی در جذب افراد دارد.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و جذاب، خانه‌ای را به سوی خود می‌کشند که به مانند آب، نظر دیگران را به خود جلب می‌کند و همان‌طور که زمزمه‌های نرم و دلنشین صدایی دلربا دارند، این چشم‌ها نیز توجه بسیاری را به خود جلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر مستی‌های زیر مژگان او رگ خوابش شود، مردم از آن چشم هیچ موقع به شوخی نمی‌گیرند.

هوش مصنوعی: در زمانه مردم، چشمان زیبا و معصوم مثل چشم‌های آهوان، در نگاه دیگران به اندازه نقاطی کوچک و بی‌ارزش شدند.

هوش مصنوعی: مردم خونی که از چشمان او لبریز است، به سوی عاشقان نظر می‌کند و مژگان او مانند تیغ‌های تیز و تند، می‌تواند بر دل‌ها اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: غزالان ختن به خوبی شناخته شده‌اند و زیبایی آنان در چشمی که مانند چشمه‌ای پر از عطر و خوشبو است، خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشم معصوم و شرمگین او مانند ماه روشن است که از درون حصاری پریشان و نگران به نظاره می‌نشیند.

هوش مصنوعی: کسی که می‌تواند دل‌های نگران و آشفته را جمع کند، جز مردمک چشم آن معشوق نیست.

هوش مصنوعی: در سفیدی چشم او تا جایی که مردمک دیده می‌شود، بر چهره‌اش همچون نقابی عطر خوش بهار پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: چشمان زیبای او آن‌قدر فریبنده و جذاب هستند که از یک آستین، صد دست مژگانش بیرون آمده است. این مژگان‌ها آن‌قدر دلربا هستند که نمی‌گذارد چشم‌ها به‌راحتی از او جدا شوند و همواره نگاه‌ها را به خود جلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر خضر، در تاریکی، تیری بیندازد، تو در آنجا نباید بروی؛ زیرا در عمق چشمان او، آب حیات به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: این شعر توسط صائب به دستور سلیمان زمان نوشته شده و از زبان قلمی که به زیبایی صبحگاهی جان می‌گیرد، به وضوح بیان شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نور و روشنی از چشمان پاک و نیکو وجود دارد، چشم‌های بدخواه و حسود از این پادشاه بزرگ دور باشد.