هوش مصنوعی: دل حساس و زخم‌خورده‌ی انسان با محبت و توجه دیگران بیشتر می‌گیرد و به درد می‌آید، و این نشان‌دهنده‌ی آن است که اگر کسی به او آسیب برساند، چه درد و رنجی خواهد داشت. بنابراین، اگر این دل از کسی دلسوزی و محبت نبیند، دچار رنج و مشکلات بیشتری خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بی‌فکر و خالی از دانش است، هیچ کیفیت و ارزش خاصی ندارد. فقر و تنگدستی می‌تواند درون فرد را آتشین و ملتهب کند، همچون آتش سوزان چنار.

هوش مصنوعی: هر آن چیزی که در شعر مفید و کاربردی است، باقی می‌ماند و به یادگار می‌ماند، اما چیزهایی که به کار نیایند، همچون جواهراتی که به درد نمی‌خورند، به زودی فراموش می‌شوند.

هوش مصنوعی: در گفتار خود سست و ناپخته نباش، بلکه تلاش کن که مانند کسانی که بی‌گناه و راستگو هستند، با اطمینان و قوت صحبت کنی.

هوش مصنوعی: اینگونه به نظر می‌رسد که عشق و رسوایی، مقدر شده و نصیب من شده است. من همچون کودک بی‌دفاع و ناتوانی هستم که در چشمان منصور، سوار بر نی و بی‌خبر از خطرات می‌باشم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد هر کسی باید از نقص و کاستی‌های خود دوری کند و به جای آن، به دنبال کمال و زیبایی باشد. مانند سنگی که در نظر دیگران بی‌ارزش است، اما در واقع می‌تواند به چیزی باارزش و گران‌بها تبدیل شود.

هوش مصنوعی: حسن و زیبایی با خالی که در صورت است به دلنشینی چشم دیگری است، و این مهر کوچک، از همه مهرها و محبت‌ها ارزش بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: ترس و نگرانی شدیدی دارم که وقتی سخن از بیابان به میان بیاید، دل من به شدت و دیوانه‌وار از سینه‌ام خارج شود و به سمت بیابان برود.

هوش مصنوعی: پرچم شهیدان در خاک، با خونین کفن، مانند شمعی در مزار می‌درخشد و این درخشش، به خاطر نیایش و ارادت به آنهاست.

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند در حال دویدن، خواب و غفلت کند، چرا که بر پشت اسب اهل قدرت، زمان به سرعت سپری می‌شود و فرصت‌ها از دست می‌روند.

هوش مصنوعی: سرو به خاطر بی‌حاصلی‌اش در یک جا ایستاده است و هیچ نخل میوه‌داری از تزلزل و ناپایداری در امان نیست.

هوش مصنوعی: اگر انسان‌ها با تردید و بی‌ثباتی از خواب غرور بیدار نشوند، وای به حالشان! اگرچه خوشبختی و قدرت‌های دنیا هیچ‌گاه پایدار نمی‌مانند.

هوش مصنوعی: زیبایی و ناز و غرور او به قدری زیاد شده که هر خطی از می‌تواند در بهار خواب را سنگین و سبک کند.