هوش مصنوعی: او همچون می، زیبایی و لطافتی دارد که از چشمانش جاری می‌شود. برای آنکه خود را در این حالت خوش‌حال‌کننده حفظ کند، باید به دور خود بگردد و جامی را که از او نشأت می‌گیرد، به دست گیرد.

هوش مصنوعی: متاسفانه، او از احساسات عمیق و لطیف کسی که دوستش دارد بی‌خبر است و نمی‌تواند انصاف را درک کند. او باید به این واقعیت پی ببرد که این جدایی و بیگانگی ناشی از محبت و رحمت است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پروانه از بالش خود به آتش نزدیک می‌شود و در تلاش است تا به آتش برسد، نشان می‌دهد که او برای فانی شدن خود در آتش، چقدر اشتیاق دارد. پروانه باید این‌گونه باشد.

هوش مصنوعی: بال‌های سبکی داریم که باعث می‌شود در مسیر زندگی‌مان از مشکلات عبور کنیم و این وضعیت البته باید چنین باشد.

هوش مصنوعی: دل ویران من از احساسات و وابستگی‌ها خجالت کشید و به بیرون رفت، و اکنون چنین ویرانه‌ای لازم است که از هر گونه تعلق پاک باشد.

هوش مصنوعی: دل پاک و بی‌غش من از عشق او به دور از هر دو جهان شده است و باید این گونه باشد که او را چون مروارید ناب از قید و بندها آزاد و رها بیابم.

هوش مصنوعی: از سنگ، گوهر می‌چینند و از خنده، شکر می‌ریزد؛ این وضعیت و شادی بچه‌ها باید به همین شکل دیوانه‌وار باشد.

هوش مصنوعی: از ناله‌های ما، معشوقان از خواب سنگین خود بیدار شدند و برای بیداری دل‌ها، داستانی شگفت‌انگیز باید روایت شود.

هوش مصنوعی: در پایان کار، دل پرآشوب من به جام فلک دست می‌زند؛ کسی که مانند من در درد و رنج است، واقعاً باید چنین احساسی داشته باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر رعایت ادب، هرگز باید با شمع درگیر نشد. پروانه نیز باید این گونه باشد که دور دل خود بچرخد.

هوش مصنوعی: هرگز نباید محبت و احساسات عمیق اهل دل نسبت به خودشان کمتر شود، زیرا باید در دلشان همیشه شور و شوق میخانه وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: چرخش گردون زندگی ما مانند یک پیمانه است، وقتی که فضای اطراف گسترده و وسیع شود، باید پیمانه نیز به همین اندازه بزرگ باشد.