هوش مصنوعی: احساسات عمیق من به گونه‌ای است که مانند ناله‌ای از دل به بیرون می‌آید، درست مثل زیبایی و جذابیتی که لیلی وقتی از پرده بیرون می‌آید، به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در این باغ، مانند سروهای آزاد، به جای میوه و ثمر، احساسات و دل‌نوشته‌هایم بروز می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زمین کشاورزی هستی، از آن رنگی که بر دانه‌ات است، می‌توانی بفهمی که رحمتی در آن نهفته است که از آن گل بر می‌آید.

هوش مصنوعی: خوشحال و شادمانم از اینکه دل من مانند کعبه‌ای است که در آستانه‌اش با یک آه، می‌توان تمامی مشکلات را حل کرد.

هوش مصنوعی: کسی که در دنیای زیبا و دل‌انگیز زندگی می‌کند، اگر دلش پر از غم و تنهایی باشد، حتماً احساس ناراحتی و ناامیدی خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در آن جمع و در آن نگاه، دل حیران و سردرگم مانده است که آیا این کشتی می‌تواند از گرداب‌های سخت و دشوار نجات پیدا کند؟

هوش مصنوعی: من در برابر طوفان مانند پرنده‌ای با بال‌های گشوده هستم و موج دریا نمی‌تواند ما را در قید و بند خود قرار دهد.

هوش مصنوعی: اگر به هزار زبان هم از زخم‌هایم سخن بگویم، هیچ کدام قادر نخواهند بود که تلخی مرگباری را که شکرِ قاتل بر دوش دارم، بیان کنند.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که در دام خطر غافل‌نشین است و از وجود خطر آگاه نیست. او در ignorance زندگی می‌کند و از چالش‌هایی که ممکن است برایش پیش بیاید باخبر نیست. این نوع بی‌خبری شاید احساس آرامش به او ببخشد.

هوش مصنوعی: تشنگان که در پی آرامش و زندگی ابدی هستند، چه نیازی به لب‌های خشک و بی‌حاصل ساحل دارند؟

هوش مصنوعی: بر اثر آن خال، دلبری که در دل عاشقان جا دارد، از میان صدها بنده، تنها یک بنده وجود دارد که به او روی آورده است.

هوش مصنوعی: در این مسیر، از درد و رنج‌های خود شکایت می‌کنم، زیرا صدای فریاد من از مسیر و منزلت شنیده می‌شود.